Το νέο κοινωνικό ανάγλυφο και οι εκλογές

Η εκτίμηση ότι το Μνημόνιο και η λιτότητα έχουν χαράξει βαθιές διαχωριστικές γραμμές στην κοινωνία επιβεβαιώνεται από όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις μετά το 2012 και ενισχύεται στις δημοσκοπήσεις ενόψει των εκλογών. Δεν πρόκειται για τεχνητή πολιτική πόλωση, ούτε για ψευδεπίγραφη πολιτική αντιπαράθεση, όπως ορισμένοι υποστηρίζουν μονότονα και απαξιωτικά για τον λαό. Η ένταση της μάχης αναδεικνύει τη σημασία του διακυβεύματος και δείχνει τη νέα ταξικότητα που προβάλλει μέσα από τα συντρίμμια του Μνημονίου. Για πρώτη φορά η Αριστερά διεκδικεί την κυβέρνηση με πρόγραμμα κοινωνικής σωτηρίας.

Διακρίνουμε, λοιπόν, δύο ανταγωνιστικούς και όχι συμπληρωματικούς πόλους του πολιτικού συστήματος που αντιπροσωπεύουν δύο αντιθετικά πολιτικά προγράμματα και σχέδια για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστούμε ότι αυτοί οι δύο πόλοι αντιπροσωπεύουν δύο διαφορετικούς κόσμους. Πώς αλλιώς να εξηγήσουμε τη λυσσασμένη επίθεση της διαπλοκής και της διαφθοράς απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ;
Δεν είναι, λοιπόν, συγκυριακή η συγκρότηση του νέου πολιτικού διπολισμού, από τη μια της Ν.Δ. και από την άλλη του ΣΥΡΙΖΑ. Αντανακλά βαθύτερες κοινωνικές διεργασίες και πολώσεις ανάμεσα στους πολλούς, τους οποίους το Μνημόνιο καταστρέφει, και τους ολοένα και λιγότερους που περιχαρακώνονται γύρω από τη μνημονιακή εξουσία, συμπεριφερόμενοι μυωπικά για την υπεράσπιση των στενών συμφερόντων τους ή με την ψευδαίσθηση ότι έτσι θα διασωθούν.
Όταν ο Σαμαράς κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι "το κόμμα των βολεμένων", διαστρέφει την πραγματικότητα. Εκτός και αν εννοεί ότι είναι "βολεμένοι" τα εκατομμύρια άνεργων και νεόπτωχων, οι κατακρημνιζόμενες μεσαίες τάξεις, όλοι αυτοί που συγκροτούν την κοινωνική βάση του αντιμνημονιακού - δημοκρατικού πόλου και αναζητούν την ελπίδα στον ΣΥΡΙΖΑ. Στις δημοσκοπήσεις δεν καταγράφεται μόνο η σταθερή και αυξανόμενη πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ ως προς την πρόθεση ψήφου, αλλά και αλλαγή στα ποιοτικά στοιχεία, που επιβεβαιώνουν την πολιτική στροφή. Για παράδειγμα οι πολίτες ζητούν σκληρότερη διαπραγμάτευση με τους πιστωτές και έχουν πειστεί ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο.
Το ξεπέταγμα του ΣΥΡΙΖΑ σε θέση πολιτικού πρωταγωνιστή αποτελεί προσφορά στη δημοκρατία. Σε άλλες χώρες η απονομιμοποίηση της σοσιαλ-φιλελεύθερης συναίνεσης έφερε ορμητικά στο προσκήνιο τον εφιάλτη της Ακροδεξιάς. Το τρομοκρατικό έγκλημα στο Παρίσι προειδοποιεί για τις συνέπειες του κοινωνικού κατακερματισμού, της περιθωριοποίησης των φτωχών και των διαφορετικών, της μισαλλοδοξίας που εκτοπίζει τον ορθολογισμό και τις δημοκρατικές αξίες. Εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το τελευταίο ισχυρό ανάχωμα δημοκρατίας και κοινωνικής αλληλεγγύης. Είναι η δύναμη εκείνη που δεν έχει δεσμεύσεις από το κατεστημένο και μπορεί, χωρίς ρεβανσιστική αντίληψη, να προωθήσει τη δικαιοσύνη.
Καθρέφτης των προγραμματικών δεσμεύσεων και του ηθικού κεκτημένου του ΣΥΡΙΖΑ είναι τα ψηφοδέλτιά του. Η σημερινή λαϊκή αξίωση για αυτοδυναμία δεν έχει σχέση με την αλαζονική προϊστορία του καταρρέοντος αρχηγικού δικομματισμού. Αποτελεί τη φυσιολογική πολιτική εκπροσώπηση του νέου κοινωνικού ανάγλυφου.

Πηγή avgi