Όταν δείτε αυτό δεν θα πιστέψετε ποτέ ξανά όσα δείχνει η τηλεόραση

Όχι ότι χρειάζεται να δείτε αυτό το βίντεο για να καταλάβετε ότι δεν θα πρέπει να εμπιστεύεστε όσα δείχνει η τηλεόραση...

 

Ο Δαραβίγκας η ... ότι μας αξίζει τελικά.

Αν κάποιος κάνει ζάπινγκ σε κάποια παρακμιακά κανάλια αργά το βράδυ, θα έχει πολλά να δει. Και ανάμεσά τους, έναν τύπο με το όνομα Δαραβίγκας. Τον έβλεπα συχνά γιατί ξεχώριζε η φυσιογνωμία του. Η αλήθεια είναι, πως μια-δυο φορες που τον άκουσα, κατάλαβα ότι ταιριάζει απόλυτα στο συγκεκριμένο τηλεοπτικό είδος.
Σ' ένα δημοσίευμα της Αυγής χθες, διάβασα πως ο συγκεκριμένος τύπος έχει παρελάσει από τα πλατό εκπομπών επιπέδου «Ερωτοδικείο» και «Εθνικά Μπούτια». Γκούγκλαρα λίγο τ' όνομά του και ρώτησα γνωστούς. Εκτός από την πολυσχιδή δραστηριότητά του σε τηλεοπτικές εκπομπές αυτού του είδους, έμαθα μερικά στοιχεία επιπλέον. Ήταν πολιτευτής του ΛΑΟΣ, νομίζω έκανε τον υποψήφιο δήμαρχο της Αθήνας, δηλώνει πρόεδρος ενός «Πανελλήνιου Αντικαρκινικού Αγώνα», επάγγελμα φυσικοθεραπευτής και δημοσιογράφος! Οι πιο πρόσφατες δραστηριότητές του, πάντως, είναι οι παρουσίες του σε εκπομπές άλλου δημοσιογράφου με το όνομα Χίος. High level.

Ο Σαμαράς , πέρα απ το Θεό μιλάει και με τον Μάο .

Τα 8 Θανάσιμα Αμαρτήματα Της Ανθρωπότητας

Ο Κόνραντ Λόρεντς ήταν διδάκτωρ της ιατρικής και της φιλοσοφίας, βιολόγος, ηθολόγος και ψυχολόγος, ιδρυτής του κλάδου της συγκριτικής συμπεριφοράς και στοχαστής.
Το 1973, τη χρονιά που πήρε το νόμπελ ιατρικής και φυσιολογίας, εξέδωσε ένα διαφορετικό βιβλίο με τίτλο: «Τα 8 θανάσιμα αμαρτήματα του πολιτισμού μας». Σε αυτό αναφέρει τις οκτώ αιτίες που, κατά τη γνώμη του, οδηγούν αναπόδραστα στο τέλος του ανθρώπου.
Δεν πρόκειται για κάποιο βιβλίο καταστροφολογίας, με αστεροειδείς, επιδημίες και νεκροζώντανους που τρέφονται με μυαλά.
Το ουσιαστικό πρόβλημα για τον Λόρεντς είναι ότι: «η ανθρώπινη γνώση για τον εξωτερικό κόσμο έχει καλπάσει πολύ πιο μπροστά από τη φυσική ικανότητα της συμπεριφοράς να προσαρμοστεί σε νέες καταστάσεις».

Η υπέρβαση της κρίσης προϋποθέτει την υπέρβαση της εποχής

Μπορεί να κατέβει  όλη η κοινωνία ενώπιον του κυβερνείου ή της βουλής για να διαδηλώσει την αντίθεσή της στην ακολουθούμενη πολιτική ή στη διαφθορά, ή να το δηλώσει με το μέσον των δημοσκοπήσεων. Το Σύνταγμα εντούτοις εξουσιοδοτεί τον κυβερνήτη να πει ότι γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις αντιρρήσεις της [...] όλες οι πολιτικές δυνάμεις, και αυτές που δηλώνουν φιλολαϊκές και οι άλλες, από την αριστερά έως την δεξιά, είναι βαθιά ολιγαρχικές [...] Μπορεί να συγκρούονται μεταξύ τους για τη νομή της εξουσίας, αλλά είναι εξ ολοκλήρου αλληλέγγυες στο ζήτημα του αποκλεισμού της κοινωνίας των πολιτών από την πολιτεία [...] η υπέρβαση της κρίσης, προϋποθέτει την υπέρβαση της εποχής μας

Η εποχή του Παντελίδη

Η Google ανακοίνωσε τις λίστες με τα δημοφιλέστερα βίντεο της χρονιάς στο Youtube. Mια ματιά στις προτιμήσεις των Ελλήνων μπορεί να σου δείξει πολλά περισσότερα από εκείνα που φαίνονται στην οθόνη σου. Ναι και τα δέκα πρώτα βίντεο είναι  μουσικά. Είναι βίντεο εμπορικής μουσικής που, μερικά κομμάτια της, βρίσκονται κοντά στην κατηγορία του trash. Αλλά και αυτό είναι υποκειμενικό. Ποιος μπορεί, άλλωστε, να κρίνει τα γούστα του άλλου; Έτσι, όπως ο υπόλοιπος πλανήτης παρακολουθήσαμε με ζήλο το σουξέ του Κορεάτη, αλλά τα δώσαμε όλα για τον Παντελή Παντελίδη, την Πάολα και το Πουλάκι Τσίου. Αυτό ίσως να εξηγείται από τα δημογραφικά του κοινού: βίντεο βλέπουν κατά κύριο λόγο νέοι που διαθέτουν και περισσότερο χρόνο στη διάθεση τους. Όμως αυτές είναι τελικά οι προτιμήσεις των Ελλήνων; Αυτό είναι το μέτρο της αισθητικής τους;

Έγχρωμη TV ασπρόμαυρη ζωή

Πάει αρκετός καιρός που επέλεξα να μην βλέπω και πολύ τηλεόραση. Παρακολουθώ επιλεγμένες εκπομπές και ντοκιμαντέρ και πολύ σπάνια θα δω κάποιο σίριαλ . Παλιότερα ομολογώ ότι περνούσα πολλές ώρες μπροστά στο «χαζοκούτι» αλλά αυτό έχει αλλάξει ανεπιστρεπτί. Ειδικά μετά την επέλαση των τούρκικων σίριαλ.Η εύκολη φτηνή λύση από το εξωτερικό (παλιότερα αν θυμάστε είχαμε τα βραζιλιάνικα). Ειδικά τώρα που λεφτά δεν υπάρχουν η βιομηχανία του θεάματος προσφεύγει και αυτή στον εύκολο τρόπο. Δεν υποτιμώ τους ηθοποιούς ούτε τις παραγωγές που γίνονται στην γείτονα χώρα. Ίσα-ίσα που μια δυο φορές που έτυχε να δω κάποιο από αυτά-η γιαγιά μου βλέπετε είναι φανατική-

Νόαμ Τσόμσκι: Δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης

Διαβάζοντας αυτό το κείμενο αντιλαμβάνεται εύκολα ο καθένας ότι τίποτα από όσα συμβαίνουν σήμερα δεν έγινε τυχαία. Και στις δέκα τεχνικές θα αναγνωρίσει κανείς τη δική του καθημερινότητα, τη δική του πραγματικότητα τα τελευταία χρόνια της ευημερίας μας. Δικαίως συμπεραίνει κανείς ότι όλα εξελίχθηκαν όπως ακριβώς τα είχαν σχεδιάσει. Όλες οι τεχνικές εφαρμόστηκαν πάνω μας και σήμερα πια μπορούμε να πούμε ότι.......
αποδειχθήκαμε τα ιδανικά πειραματόζωα!

1. Η τεχνική της διασκέδασης

Πρωταρχικό στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου, η τεχνική της διασκέδασης συνίσταται στη στροφή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και από τις μεταλλαγές που αποφασίστηκαν από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, δι’ενός αδιάκοπου καταιγισμού διασκεδαστικών και ασήμαντων λεπτομερειών. Η τεχνική της διασκέδασης είναι επίσης απαραίτητη για να αποτραπεί το κοινό από το να ενδιαφερθεί για ουσιαστικές πληροφορίες στους τομείς της επιστήμης, της οικονομία, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής. «Κρατήστε αποπροσανατολισμένη την προσοχή του κοινού, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμαλωτισμένη σε θέματα χωρίς καμιά πραγματική σημασία. Κρατήστε το κοινό απασχολημένο, απασχολημένο, απασχολημένο, χωρίς χρόνο για να σκέφτεται· να επιστρέφει κανονικά στη φάρμα με τα άλλα ζώα». Απόσπασμα από το Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους.

2. Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων, και στη συνέχεια παροχής των λύσεων

Αυτή η τεχνική ονομάζεται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Πρώτα δημιουργείτε ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» για την οποία μπορείτε να προβλέψετε ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη αντίδραση του κοινού, ώστε το ίδιο να ζητήσει εκείνα τα μέτρα που εύχεστε να το κάνετε να αποδεχτεί. Για παράδειγμα: αφήστε να κλιμακωθεί η αστική βία, ή οργανώστε αιματηρές συμπλοκές, ώστε το κοινό να ζητήσει τη λήψη μέτρων ασφαλείας που θα περιορίζουν τις ελευθερίες του. Ή, ακόμη: δημιουργήστε μια οικονομική κρίση για να κάνετε το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών.

3. Η τεχνική της υποβάθμισης

Για να κάνει κάποιος αποδεκτό ένα απαράδεκτο μέτρο, αρκεί να το εφαρμόσει σταδιακά κατά «φθίνουσα κλίμακα» για μια διάρκεια 10 ετών. Μ’ αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν ριζικά νέες κοινωνικό-οικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός) στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, «ευελιξία», μετακινήσεις, μισθοί που δεν διασφαλίζουν πια ένα αξιοπρεπές εισόδημα· τόσες αλλαγές, που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση, αν είχαν εφαρμοστεί αιφνιδίως και βίαια.


4. Η στρατηγική της αναβολής

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσετε ως «οδυνηρή αλλά αναγκαία», αποσπώντας την συναίνεση του κοινού στο παρόν, για την εφαρμογή της στο μέλλον. Είναι πάντοτε πιο εύκολο να αποδεχτεί κάποιος αντί μιας άμεσης θυσίας μια μελλοντική. Πρώτ’ απ’όλα, επειδή η προσπάθεια δεν πρέπει να καταβληθεί άμεσα. Στη συνέχεια, επειδή το κοινό έχει πάντα την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «όλα θα πάνε καλύτερα αύριο» και ότι μπορεί, εντέλει, να αποφύγει τη θυσία που του ζήτησαν. Τέλος, μια τέτοια τεχνική αφήνει στο κοινό ένα κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να συνηθίσει στην ιδέα της αλλαγής, και να την αποδεχτεί μοιρολατρικά, όταν κριθεί ότι έφθασε το πλήρωμα του χρόνου για την τέλεσή της.

5. Η στρατηγική του να απευθύνεσαι στο κοινό σαν να είναι μωρά παιδιά

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν έναν αφηγηματικό λόγο, επιχειρήματα, πρόσωπα και έναν τόνο ιδιαιτέρως παιδικό, εξουθενωτικά παιδιάστικο, σαν να ήταν ο θεατής ένα πολύ μικρ ό παιδί ή σαν να ήταν διανοητικώς ανάπηρος. Όσο μεγαλύτερη προσπάθεια καταβάλλεται να εξαπατηθεί ο θεατής, τόσο πιο παιδιάστικος τόνος υιοθετείται από τον διαφημιστή. Γιατί; «Αν [ο διαφημιστής] απευθυνθεί σε κάποιον σαν να ήταν παιδί δώδεκα ετών, τότε είναι πολύ πιθανόν να εισπράξει, εξαιτίας του έμμεσου και υπαινικτικού τόνου, μιαν απάντηση ή μιαν αντίδραση τόσο απογυμνωμένη από κριτική σκέψη, όσο η απάντηση ενός δωδεκάχρονου παιδιού». Απόσπασμα από το «Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους»

6. Η τεχνική του να απευθύνεστε στο συναίσθημα μάλλον παρά στη λογική


Η επίκληση στο συναίσθημα είναι μια κλασική τεχνική για να βραχυκυκλωθεί η ορθολογιστική ανάλυση, επομένως η κριτική αντίληψη των ατόμων. Επιπλέον, η χρησιμοποίηση του φάσματος των αισθημάτων επιτρέπει να ανοίξετε τη θύρα του ασυνείδητου για να εμφυτεύσετε ιδέες, επιθυμίες, φόβους, παρορμήσεις ή συμπεριφορές...

7. Η τεχνική του να κρατάτε το κοινό σε άγνοια και ανοησία

Συνίσταται στο να κάνετε το κοινό να είναι ανίκανο να αντιληφθεί τις τεχνολογίες και τις μεθοδολογίες που χρησιμοποιείτε για την υποδούλωσή του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι πιο φτωχή, ώστε η τάφρος της άγνοιας που χωρίζει τις κατώτερες τάξεις από τις ανώτερες τάξεις να μη γίνεται αντιληπτή από τις κατώτερες». Απόσπασμα από το «Ὀπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».

8. Η τεχνική του να ενθαρρύνεις το κοινό να αρέσκεται στη μετριότητα

Συνίσταται στο να παρακινείς το κοινό να βρίσκει «cool» ό,τι είναι ανόητο, φτηνιάρικο και ακαλλιέργητο.

9. Η τεχνική του να αντικαθιστάς την εξέγερση με την ενοχή

Συνίσταται στο να κάνεις ένα άτομο να πιστεύει ότι είναι το μόνο υπεύθυνο για την συμφορά του, εξαιτίας της διανοητικής ανεπάρκειάς του, της ανεπάρκειας των ικανοτήτων του ή των προσπαθειών του. Έτσι, αντί να εξεγείρεται εναντίον του οικονομικού συστήματος, απαξιώνει τον ίδιο τον εαυτό του και αυτο-ενοχοποιείται, κατάσταση που περιέχει τα σπέρματα της νευρικής κατάπτωσης, η οποία έχει μεταξύ άλλων και το αποτέλεσμα της αποχής από οποιασδήποτε δράση. Και χωρίς τη δράση, γλιτώνετε την επανάσταση!..

10. Η τεχνική του να γνωρίζεις τα άτομα καλύτερα από όσο γνωρίζουν τα ίδια τον εαυτό τους

Στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα ετών, οι κατακλυσμιαία πρόοδος της επιστήμης άνοιξε μια ολοένα και πιο βαθειά τάφρο ανάμεσα στις γνώσει του ευρέως κοινού και στις γνώσεις που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι ιθύνουσες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, τη νευροβιολογία και την εφαρμοσμένη ψυχολογία, το «σύστημα» έφτασε σε μια εξελιγμένη γνώση του ανθρώπινου όντος, και από την άποψη της φυσιολογίας και από την άποψη της ψυχολογίας. Το σύστημα έφτασε να γνωρίζει τον μέσο άνθρωπο καλύτερα απ’όσο γνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, το σύστημα ασκεί έναν πολύ πιο αυξημένο έλεγχο και επιβάλλεται με μια μεγαλύτερη ισχύ επάνω στα άτομα απ’όσο τα άτομα στον ίδιο τον εαυτό τους..

http://www.eset.com

Έχω κάποιες αντιρρήσεις για τον κ. Λαζόπουλο

Όχι βέβαια για το καλλιτεχνικό του ταλέντο και τις θεατρικές και τηλεοπτικές του επιτυχίες, αλλά για το «δήθεν» που λαμβάνω μερικές φορές απ’ αυτόν. Εκείνο που μ’ ενοχλεί μέσα στην παραξενιά μου, είναι το concept (πως το λένε ελληνικά;) του «Αλ τσαντίρι νιους». Ανακατεύει σάτιρα για την σημερινή πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, σόκιν ανέκδοτα, τηλεοπτικά «νούμερα», αστεία βιντεάκια από το YouTube κι όλα αυτά αλληλοδιάδοχα έτσι, που το κοινό στο στούντιο και στα σπίτια να βρίσκεται σε κατάσταση ευθυμίας. Όμως το να διαδέχεται την σατιρική κριτική στον «Γιώργο» ο «γιατρός» με το όζον, κι αυτόν ο Πάγκαλος, και μετά η «Ελένη», και πάλι Γιώργος και μετά ΤηλεΑστυ και βιντεάκια-τρικ που σατιρίζουν όλους, ακόμα και τον ίδιο, δημιουργεί έναν αχταρμά από διάφορα πρόσωπα και καταστάσεις που μπαίνουν όλα στον ίδιο καμβά, δεν ξεχωρίζεις ποιος είναι ο δίκαια σατιριζόμενος και ποιος ο εύκολα γελοιοποιούμενος, πού η διακωμώδηση και πού η κοροϊδία.  Η ένσταση και η αντίρρησή μου -μέσα στην παραξενιά μου επαναλαμβάνω- συνίσταται στο ότι αυτή η συνεχής ευωχία δίνει μια εύκολη διέξοδο στους προβληματισμούς του κόσμου που αρκείται στο γέλιο για θέματα που είναι για κλάματα. «…η κατάσταση είναι τραγική κυρία μου, σε λίγο δεν θα έχουμε μαντήλι να κλάψουμε…» και δωσ’ του γέλιο από κάτω, και καπάκι ένα σούργελο που αναρωτιέται «ψαρονέφρι είναι το νεφρό του ψαριού;» ή ένας μόδιστρος να χορεύει στη Μύκονο, ή ένας κομμωτής να κάνει καραγκιοζιλίκια. Κάθε φορά που λέει κάτι στα σοβαρά, έστω και με σκωπτικό ύφος, δεν αφήνει χρόνο στο κοινό να εκδηλωθεί αλλά του πετάει αμέσως ένα σπαρταριστό βιντεάκι. Η σάτιρα (την οποία έχει αποδείξει ότι κατέχει) είναι δύσκολο είδος και η δομή της αποσκοπεί στον προβληματισμό μέσω της διασκέδασης χωρίς όμως η δεύτερη να υπερκαλύπτει τον πρώτο. Με αυτό το διαρκές χαχανητό, εκείνο που μένει στο τέλος είναι «τι πλάκα έχει ο άτιμος!»
ΥΓ. Στο «τσαντήρι» της 29/3 παρουσίασε μικρό οπτικό απόσπασμα από την παρέλαση στη Σύρο για την οποία γράψαμε στις 27. Στο pressinaction αναφέραμε το blog από το οποίο πάρθηκε το θέμα, κάτι που ο ίδιος απαξίωσε να κάνει. Ακόμα κι αν το πήρε από του youtube, κι εκεί φαίνεται ο blogger που το ανέβασε, πες τ’ όνομά του ρε μεγάλε, δεν χάνεις τίποτα!…. Αυτά.
http://www.pressinaction.gr  

Είμαστε άξιοι της TV-Τύχης μας!

Aποχαιρέτα τους, και καλή τους τύχη, θεατή του Big Brother... 

119 ημέρες έμειναν στο ριάλιτι και έφθασαν στον τελικό, ο Hλίας, η Eβελίνα, ο Aντώνης και ο νικητής Γιάννης Φουκάκης, ο Kρητικός.Περασμένα μεσάνυχτα, τα παιδιά να ’χουν σχολείο τη Δευτέρα, να ξυπνούν πολύ πρωί κι όμως να κουτουλάνε στην πολυθρόνα, μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια, περιμένοντας να βγει ο νικητής του Big Brother στον Alpha. Τρεισήμισι ώρες ταλαιπωρίας ματιών, αυτιών και νοημοσύνης, γενικά, για τον «Μεγάλο Τελικό» του Big Brother, τη νύχτα της Κυριακής 30/1/11. Το... ντέρμπι ήταν μεταξύ των δύο φαβορί, του Κρητικού Γιάννη Φουκάκη –που λογοδόθηκε με την καλή του στα ιδιαίτερα του στούντιο του «Μεγάλου Αδελφού»– και του Αντώνη ή Ντίντο που κατάφερε να επιπλεύσει στη β΄ θέση, υποκύπτοντας στη γοητεία του Κρητικού Φουκάκη ή Φούκου – που υποσχέθηκε αν πάρει το χρηματικό έπαθλο των 170.000 ευρώ ότι θα προίκιζε τις αδελφές του, θα φρόντιζε τους γονείς του, θα έκανε τον γάμο του στην Αγία Βαρβάρα, το χωριό του στην Κρήτη. Εκείνο το βράδυ θα είχε ερημώσει, γιατί όλοι ήταν έξω από το στούντιο, έσερναν χορό, τραγουδούσαν μαντινάδες, μαυροντυμένοι και με το κρητικό μαντίλι ν’ ανεμίζει, να στέλνει μηνύματα συμπαράστασης στον δικό τους, που τους σφύριζε, όπως στα πρόβατα, από μέσα, τα νέα ταμ-ταμ! Δεν είχε άλλο θέαμα παρά μόνο τους 14 παίκτες, το ριάλιτι που εισήγαγε τον εγκλεισμό και το ξεμπρόστιασμα όλων, με στόχο τη δική τους επικράτηση, στον τηλεοπτικό μας γυάλινο κόσμο! Ούτε τραγουδιστής ούτε χορευτικά, μόνον η τηλεπαρουσιάστρια, βιδωμένη στα ψηλοτάκουνά της, με ολόγυρα τους συγγενείς, φίλους και άσπονδους εχθρούς να παίρνουν τον λόγο, βγάζοντας μερικά ακόμη άπλυτα στη φόρα... Ο Ηλίας, λογιστής από τη Νότια Αφρική, δεν έχει δουλειά, αλλά δεν τον νοιάζει «με τέτοια δημοσιότητα, θα βρω σίγουρα!», είπε σε εκπομπή παρόμοιου ύφους την επομένη της εξωπετάξεώς του, μέσω κόκκινου αιωρούμενου θαλάμου (σαν τα τσιγκέλια του χασάπη, μόνον ωραιοποιημένα με μια αμφίβολη τεχνολογία!). Η Εβελίνα είχε την εξυπνάδα να δείξει ότι δεν χαλάει τη ζαχαρένια της και ο Αντώνης πήρε «βραβείο παρηγοριάς», το αυτοκίνητο. «Με γρικάτε;» έχασε πρώτη φορά την ψυχραιμία του ο Κρητικός όταν βγήκε έξω από το στούντιο, μην αντέχοντας άλλο τη μοναξιά του... νικητή; του ηττημένου; Αλλά η Φωνή του Big Brother του είπε το μεγάλο μαντάτο, να το μοιραστεί μαζί με τη θερμή αγκαλιά. Της αγαπημένης του. Τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία ενός ακόμη ριάλιτι, που παίρνει αγνώστους, τους κάνει μέρος της καθημερινότητας των τηλεθεατών, τους δίνει ένα έπαθλο – και μετά μήτε τους είδατε, μήτε τους ακούσατε, ύστερα από λίγο καιρό! Οσο για τον τηλεμαραθώνιο... φλυαρίας της τηλεπαρουσιάστριας, θα συνεχιστεί στο νέο «Greek Idol», που έχει δρομολογηθεί. Η συνταγή έχει βρεθεί. Μια φούχτα «κομπάρσοι» να γίνονται πρωταγωνιστές χωρίς καμιά άλλη αμοιβή από το να τρώνε και να κοιμούνται και να μαλώνουν «σαν μια μεγάλη οικογένεια», στην τηλεοπτική γυάλα, σαν τα χρυσόψαρα. Τη στιγμή που επρόκειτο να ανακοινωθεί ο νικητής και το... τρενάριζε η κ. Ρούλα Κορομηλά, η τηλεθέαση «χτύπησε» το 58,2%! Και κήρυξη πολέμου να ’χαμε, νέα απόβαση στα Ιμια, οι θεατές δεν θα ’καναν ζάπινγκ! Ενας είναι ο Φουκάκης κι όλοι εμείς, άξιοι της μοίρας μας!
Tης Eλενης Mπιστικα
http://news.kathimerini.gr

Τα χάλια της τηλεόρασης

Με απασχολεί μέρες τώρα. Το χάλι και η κατάντια της τηλεόρασης με τον καταιγισμό των reality shows που μας επεφύλασε το ¨ανανεωμένο¨ πρόγραμμα της νέας σαιζόν. Τι θέλετε και δεν σας προσφέρεται: τηλεπαιχνίδια, τραγούδι, μαγειρική, απαστράπτοντα μοντέλα. Οι δομές ίδιες.


Στα (ηλίθια) τηλεπαιχνίδια οι διαγωνιζόμενοι κυνηγάνε να κερδίσουν χρηματικά έπαθλα απαντώντας σε (ηλίθιες) ερωτήσεις, όπου η τύχη παίζει πολύ μεγαλύτερο ρόλο από τις τυχόν και αμφισβητίσιμες γνώσεις του διαγωνιζόμενου. Και αυτό για να μη νοιώθουμε, εμείς που έχουμε ακόμα λιγώτερες γνώσεις, κομπλεξικοί. Όλοι μας, και εμείς ακόμα οι απολύτως άσχετοι με οτιδήποτε, που παρακολουθούμε τον ΄διαγωνισμό΄ από τον καναπέ μας θα είχαμε τις ίδιες πιθανότητες να κερδίσουμε αφού είναι καθαρά θέμα τύχης. Έτσι δεν μας καταπιέζει η ασχετοσύνη μας και δεν νοιώθουμε άβολα.

Στα άλλα, τα γνήσια ρεάλιτι, το σκηνικό είναι πάλι στάνταρ. Μιά ομάδα, συνήθως νέων, διαγωνίζεται για κάποιο έπαθλο που είναι ο τίτλος του καλύτερου τραγουδιστή ή του καλύτερου μάγειρα, με συγχωρείτε σέφ ήθελα να πώ, η του καλύτερου μοντέλου. Οι διαγωνιζόμενοι περνούν σειρά απο δοκιμασίες που καταλήγουν ένας ένας από αυτούς να φεύγει από την ομάδα για να μείνει στο τέλος ο νικητής ή η νικήτρια. Αγωνία στο κατακόρυφο σε κάθε δοκιμασία. Άσε οι αγκαλιές χαράς, οι εξομολογήσεις on camera, και τα δάκρυα και κλάματα αυτών που αποκλείονται. Με συγκινούν τόσο πολύ όλα αυτά...Πρόκειται για πραγματική κλειδαρότρυπα.

Ειδικά για τους διαγωνισμούς μαγειρικής, διερωτώμαι πραγματικά τι νόημα έχει αυτή την περίοδο, που ο πολύς κόσμος στριμώχνεται οικονομικά, να του παρουσιάζουν πιάτα που ποτέ δεν θα κάτσει να τα μαγειρέψει λόγω πολυπλοκότητας, αλλά ούτε και να τα φάει σε εστιατόριο όπου θα πληρώσει τα μαλλιά της κεφαλής του. Για να φάει τί; Το τάδε πιάτο με σάλτσα φραγκοστάφυλο; Αλήθεια γιατί φραγκοστάφυλο και όχι μυρτίλη, φράουλα ή αγριοκέρασο; Έχω πάντα αυτήν την απορία... Και όλα αυτά σαν να μην τρέχει τίποτε, έτσι πολύ άνετα, σαν να μιλάμε για τις πιο συνηθισμένες για τον ουρανίσκο μας γεύσεις.

Στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα των καναλιών, μέτρησα 17 συνολικά τέτοιες εκπομπές. Προσωπικά δεν έχω άποψη για το γιατί αυτό το κατάντημα, ειδικά αυτή την εποχή. Αν εσείς έχετε άποψη για το τί φταίει, καταθέστε την πιο κάτω στα σχόλια.

 

«EndGame» : Το σχέδιο των ελιτιστών για παγκόσμια σκλαβιά.

                                    http://video.google.com/videoplay?docid=1225481207300275539&hl=el#

«EndGame» : Το σχέδιο των ελιτιστών για παγκόσμια σκλαβιά...
με διαρκεια 136.36 λεπτα. Ειναι το πολυαναμενόμενο συναρπαστικό ντοκυμαντέρ του δημοσιογράφου Alex Jones με ελληνικούς υπότιτλους: Endgame: blueprint for global enslavement. To "Endgame" είναι το τελικό αποτέλεσμα πολυετούς έρευνας πάνω σε ιστορικά ντοκουμέντα που εξηγούν γιατί οι ηγέτες αυτού του κόσμου είναι μανιακοί με τον απόλυτο έλεγχο, της κατακυρίευσης και της σκλαβιάς της ανθρωπότητας, χειριζόμενοι τρομαχτική ισχύ για χάρη μόνο της ισχύoς, συγκεντροποιώντας την εξουσία σε ένα αδυσώπητο παγκόσμιο κυβερνητικό σύστημα, και επιδιώκοντας την "τελική λύση τους" για παγκόσμιο πληθυσμιακό αποδεκατισμό. Το "Endgame" ξεσκεπάζει το μακροπρόθεσμο σχέδιο των ελιτιστών και εξηγεί γιατί θα είναι ένας εφιάλτης για το υπόλοιπο της ανθρωπότητας εκτός και εάν ξεσηκωθούμε τώρα και πολεμήσουμε ενάντια στα συστήματα του ελέγχου τα οποία σχεδιάστηκαν για να μετατρέψουν εμάς και τον πλανήτη μας σε ένα πλανήτη φυλακή. Ξεσκεπάζονται ανοιχτά η λέσχη Μπίντερμπεργκ, οι Ροκφέλερ και οι Ροθτσιλντ, η Ευγονική, ο μετανθρωπισμός, και τα εγκλήματα των τυράννων και της ελιτ διαμέσου των αιώνων.
ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Η ΤΑΙΝΙΑ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΡΙΧΤΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

Πιστεψτε με, εαν δειτε τις ταινιες αυτες, θα αντιμετωπισετε με διαφορετικη οπτικη γωνια καθε τι που συμβαινει σημερα στην χωρα μας, αλλα και παγκοσμιως.   

Κλείστε τις τηλεοράσεις, ανοίξτε παράθυρο στη ζωή...

Αυτή δεν είναι ενημέρωση, είναι ένα καλοστημένο παιγνίδι χειραγώγησης του κόσμου. Δεν είναι μόνο τα δελτία των οκτώ, απ’ όπου παρελαύνουν καθημερινά όλα τα κυβερνητικά στελέχη για να εξηγήσουν τα ανεξήγητα. Δεν είναι μόνο οι στημένες συνεντεύξεις του πρωθυπουργού. Είναι μία γενικότερη αίσθηση  δυσοσμίας που αναδύεται καθημερινά και κατακλύζει τα δωμάτια των παιδιών μας. Κλείστε τις τηλεοράσεις, ανοίξτε ένα παράθυρο στη ζωή...

Δεν έχετε σίγουρα παρακολουθήσει πιο βαρετές συνεντεύξεις Τύπου από αυτές που δίδει τον τελευταίο χρόνο ο Πρωθυπουργός. Είτε ο δημοσιογραφικός κόσμος της χώρας έχει την ικανότητα του να κάνει «δύσκολες ερωτήσεις» και να εκφράζει την κοινή γνώμη, είτε η διαπλοκή έχει κυριαρχήσει πλήρως και βλέπουμε αυτό το κάκιστο αποτέλεσμα.

Το κακό είναι ότι φαίνεται να έχουν υιοθετήσει την άποψη ότι ο κόσμος είναι μία μάζα που η άποψή της μπορεί να διαμορφώνεται ανά πάσα ώρα και στιγμή κατά το δοκούν. Στην εποχή του διαδικτύου, που τόσο συχνά επικαλείται ο κ. Παπανδρέου, τόλμησαν να επιχειρήσουν να χειραγωγήσουν τα πλήθη. Δεν έχουν αντιληφθεί ούτε τι συμβαίνει, ούτε και ποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα των επιλογών τους...

Θα θέλαμε να ακούσουμε μία ερώτηση που θα έφερνε τον κ. Παπανδρέου σε δύσκολη θέση. Για παράδειγμα, τι έχει να πει για την φυγή του Κατάρ. Πώς θα τα καταφέρει η χώρα δίχως αναδιάρθρωση του χρέους της. Τι συζητά με τους Τούρκους για το Αιγαίο. Είχαν μπροστά τους τον πρωθυπουργό της χώρας και δεν τόλμησαν να κάνουν μία «επικίνδυνη» ερώτηση. Κρίμα...


Δεν έχουμε αυταπάτες για το τι συμβαίνει. Ούτε και για το τι θα συμβεί στο αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα. Ένα σύστημα βαθιά διεφθαρμένο και χρεοκοπημένο θα «επιδοτηθεί» εκ νέου από τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων για να φέρει σε πέρας το μέγα έργο της χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Ποιος είπε ότι έχουμε λάβει τα μαθήματά μας από τα παθήματα του παρελθόντος; Κι έτσι θα δούμε, θα ακούσουμε και θα διαβάσουμε κι άλλες τέτοιες συνεντεύξεις.

Καλή μας νύκτα

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@capital.gr



Πηγή:www.capital.gr