Τι προβλέπει το Σύνταγμα για τις εκλογές σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας

Το 10ήμερο που θα ξεκινήσει αμέσως μόλις κλείσουν οι κάλπες είναι το πιο κρίσιμο για την χώρα. Με τις εκλογές να γίνονται στις 6 Μαίου, η σύγκλιση της νέας Βουλής ορίσθηκε για τις 17 του μήνα...Σ΄αυτό το διάστημα, είτε θα ορκισθεί αυτοδύναμη κυβέρνηση, είτε θα «τρέξουν» τα τριήμερα των διερευνητικών εντολών για σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας.
Σύμφωνα με το άρθρο 37 του Συντάγματος:
• Πρωθυπουργός διορίζεται ο αρχηγός του κόμματος το οποίο διαθέτει στη Bουλή την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών. Aν κανένα κόμμα δεν διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία,

Η κρίση θέλει Μπουτάρηδες και Καμίνηδες

Όταν ο Γιώργος Καμίνης ανακοίνωσε ότι θα είναι υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων, γνωστός τηλεοπτικός αστέρας τον απεκάλεσε «Κομένος– Καμένος ή κάπως έτσι». Μπέρδευε επίτηδες δηλαδή το όνομα του για να καταλάβουμε όλοι ότι ο νέος υποψήφιος δεν είναι καλοδεχούμενος στο κυρίαρχο πολιτικοδημοσιογραφικό σύστημα. Και δεν ήταν βεβαίως η πρώτη φορά που ένας πρωτοεμφανιζόμενος εισέπραττε αυτή τη συμπεριφορά.

Τα ίδια συνέβησαν και με τον Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη. Υπήρξαν δημοσιογράφοι που έδωσαν προεκλογικά περισσότερο χρόνο στον Άνθιμο (!) πάρα στον ίδιο τον Μπουτάρη. Δεν σας ξέρουμε δηλαδή και - πολύ περισσότερο - δεν θέλουμε να σας μάθουμε. Κάνουμε μόνο αστειάκια με το όνομα σας, το παρελθόν σας, τις προτάσεις σας. Κυρίως με τις προτάσεις σας. Οι νέες ατζέντες δεν είναι καλοδεχούμενες από τους παλιούς υπηρέτες του συστήματος, είτε γιατί δεν τις γνωρίζουν και βαριούνται να τις μάθουν είτε γιατί ταρακουνούν εξουσίες και θέσφατα.

Και μπορεί το ΠΑΣΟΚ να πανηγύρισε χθες βράδυ τις νίκες του Καμίνη και του Μπουτάρη αλλά αυτό δεν διαγράφει το γεγονός ότι η πλειοψηφία των βουλευτών του στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη αδιαφόρησε, για να μη πω σαμπόταρε, τις υποψηφιότητες τους. Άλλωστε στη Θεσσαλονίκη οι Πασόκοι είχαν από παλιά ανοιχτούς λογαριασμούς με τον Μπουτάρη. Πριν τέσσερα χρόνια απέρριψαν την υποψηφιότητα του, κατέβασαν δικό τους κομματικό υποψήφιο, κατατροπώθηκαν και φέτος που ο Παπανδρέου ανακοίνωσε Μπουτάρη … ξίνισαν τα μούτρα τους.

Παρ' όλα αυτά όμως ο Καμίνης και ο Μπουτάρης τα κατάφεραν. Και πού; Ο Καμίνης στην πόλη που έχει πληγεί περισσότερο από την κρίση και ο Μπουτάρης στο … προπύργιο των συντηρητικών ιδεών. Η νίκη τους κόντρα σε όλα τα προγνωστικά και όλα τα κατεστημένα είναι τεράστια. Αντιστοίχως, στον Πειραιά και την Πάτρα - παραδοσιακά πράσινα κάστρα - οι αμιγώς κομματικοί υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ δεν τα κατάφεραν.

Και αυτό είναι το μήνυμα που πρέπει να πάρει ο Γιώργος Παπανδρέου (αλλά και ο Αντώνης Σαμαράς). Η κοινωνία θέλει να περιοριστεί η εξουσία των κομμάτων. Οι πολίτες έχουν βαρεθεί τους κομματικούς ινστρούχτορες. Η κρίση θέλει Μπουτάρηδες και Καμίνηδες. Κι αν δεν μπορούν οι ίδιοι να τους ανακαλύψουν τουλάχιστον να μη το εμποδίσουν να συμβεί. Γιατί θα συμβεί. Συμβαίνει ήδη δηλαδή.

Η πολυτέλεια της αποχής

Ζουν στις γειτονιές και στα σπίτια που βρίσκονται μέσα στις δυνατότητές τους. Ίσως θα ήθελαν να μένουν αλλού αλλά η βεντάλια των επιλογών τους είναι περιορισμένη. Ο κύκλος τους, οι φίλοι, οι σύντροφοί τους είναι αυτοί που μπορούν να έχουν, αυτοί που τους έφεραν οι συγκυρίες και η δική τους εμβέλεια- ίσως θα ήθελαν να είχαν περισσότερες ευκαιρίες να διαλέξουν αλλά δεν τους δόθηκαν, εκμεταλλεύτηκαν αυτές που είχαν. Η δουλειά τους είναι ανάλογη της τύχης και των προσόντων τους, οι περισσότεροι μάλλον θα ήθελαν να είχαν κι άλλες εναλλακτικές. Ψωνίζουν τα αγαθά που βρίσκονται μέσα στις δυνατότητές τους, αν τις υπερβούν στερούνται από αλλού- συνήθως θα ήθελαν να ψωνίζουν ό,τι τους αρέσει αλλά δεν το κάνουν.

Όλη τους η ζωή, όλη μας η ζωή, όλη η ζωή, είναι προσαρμογή.  Διαλέγεις από αυτά που σου προσφέρονται και μπορείς να έχεις. Δεν διαλέγεις από αυτά που ονειρεύεσαι ότι θα μπορούσες να έχεις εκτός αν δημιουργήσεις τις προϋποθέσεις να τα αποκτήσεις.

Και ξαφνικά γίνεσαι ελιτιστής. Θέλεις την πραγματικότητα ξεχωριστή από την υπόλοιπη ζωή σου. Θέλεις να διαλέξεις από αυτό που δεν υπάρχει. Δεν το βρίσκεις και δεν προσαρμόζεται. Κάνεις αποχή. Από όλες τις επιλογές που σου δίνονται, που συνήθως είναι πολλές και κάποιες ασυνήθιστες και αντισυμβατικές, δεν σου κάνει καμμία. Είναι η στιγμή της ζωής σου που δεν μοιάζει με καμμία από τις υπόλοιπες, η μόνη που δίνεις στον εαυτό σου την πολυτέλεια της απομόνωσης και του αναχωρητισμού. Στην πραγματικότητα της αυταπάτης.

Δεν είναι μόνο που αρνείσαι να συμμετάσχεις σε μια συλλογική διαδικασία η οποία είτε θέλεις είτε όχι θα παραγάγει πολιτικά αποτελέσματα, που σε αφορούν, έστω και ερήμην σου. Δεν είναι μόνο που η αποσυνάγωγη συμπεριφορά σου σε οδηγεί στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιδιώκεις, διότι στην ουσία συμμετέχεις στις εκλογές και συνδιαμορφώνεις τα ποσοστά, συνήθως υπέρ εκείνων που περισσότερο θέλεις να αποδοκιμάσεις. Δεν είναι μόνο που αν θέλεις να καταδείξεις τη οργή σου απέναντι όλων μπορείς να το κάνεις με το λευκό. Περισσότερο είναι πως αρνείσαι την πραγματική ζωή σου.

Οι πολιτικοί και ο Τύπος έχουν μάθει να κολακεύουν ό,τι φοβούνται, ό,τι είναι σκοτεινό και απροσδιόριστο, ό,τι φαντάζει απειλητικό. Γι αυτό περίσσεψε αυτές τις μέρες η αποθέωση των απεχόντων. Είναι διαφορετικό όμως να προσπαθείς να ερμηνεύσεις το φαινόμενο και διαφορετικό να δικαιώνεις την πολιτική συμπεριφορά.
protagon.gr

Σας περιμένουμε στην κάλπη φίλοι και φίλες,

Είμαστε λίγο «πριν τις κάλπες». Φτάσαμε ως εδώ ως Πρωτοβουλία Ενεργών Πολιτών Λαμίας κάνοντας μια συλλογική τίμια ανιδιοτελή προσπάθεια να αναδείξουμε πλευρές της αυτοδιοίκησης στη Λαμία σε όφελος της πόλης, του Δήμου και των δημοτών. Κι αυτά με ελάχιστες οικονομικές δυνατότητες, χωρίς ακρότητες, με σεβασμό στους «αντίπαλους», με αξιοπρέπεια αλλά και με πολλές προσδοκίες.

Θεωρούμε ότι δεν είμαστε μέρος της παρακμής της πόλης και της ως τώρα διαχείρισης των κοινών, γιατί δεν συμμετείχαμε στο Δημοτικό Συμβούλιο και στα θεσμικά όργανα. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι ως ενεργοί πολίτες είμαστε μέρος της λύσης. Έχουμε καταθέσει καθαρά τις προτάσεις μας εδώ και δέκα μήνες. Έχουμε δηλαδή σκιαγραφήσει ήδη το δικό μας όραμα για την πόλη και το Δήμο. Έχουμε λέμε τις δυνατότητες να πετύχουμε την υλοποίηση του εναλλακτικού μας προγράμματος.

Χρειαζόμαστε νέες προσπάθειες με νέα πρόσωπα άφθαρτα. Η  κρίση που βιώνουμε δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και κοινωνική, περιβαλλοντική, πνευματική, είναι κρίση αξιών. Χρειαζόμαστε ανατροπές. Κι αυτό θα επιδιώξουμε, μια και ο Δήμος της Λαμίας έχει όλες τις δυνατότητες να εφαρμοστούν εναλλακτικές πολιτικές στην παραγωγή και την κατανάλωση σε τοπικό επίπεδο, στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, να ενισχυθούν και να αναπτυχθούν οι τομείς κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας.

Η πόλη της Λαμίας χρειάζεται νέες προσπάθειες να γίνει μια πόλη ανθρώπινη, ασφαλής για τους πολίτες της, καθαρή, χωρίς προβλήματα κυκλοφοριακά, προβλήματα ηχορύπανσης, με προτεραιότητα στο πράσινο, στην καθημερινότητα του πολίτη, με πολίτες συμμέτοχους και συνυπεύθυνους, με ενεργά τετράγωνα και ενεργές συνοικίες, πιλοτικές συνοικίες και χωριά μέσα από συμμετοχικές διαδικασίες μέσα και έξω από το Δημοτικό Συμβούλιο και τα θεσμικά όργανα.

Σε αυτές τις εκλογές η αμφισβήτηση του Μνημονίου δεν περνάει από τη φραστική καταδίκη του, αλλά από τις δεσμεύσεις για αποφασιστική υπεράσπιση των συλλογικών αγαθών και για ολόπλευρη συμβολή στις τοπικές προσπάθειες που απαιτούνται.

Γι’ αυτό ζητάμε από σας να συμμετέχετε στις αυριανές εκλογές, να αρνηθείτε τις σειρήνες της αποχής και να ψηφίσετε για βιώσιμες τοπικές απαντήσεις, όπως είναι αυτές που προωθεί η Πρωτοβουλία Ενεργών Πολιτών Λαμίας

Σας περιμένουμε στην κάλπη

Λαμία, 6.11.2010
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΛΑΜΙΑΣ

Ταχ θυρίδα 142  35100 Λαμία

Τηλ 2231045910 6946285099 6932837696

http://www.pepla.gr – info@pepla.gr – http://pepla.blogspot.com


--

Αυτοδιοικητικές εκλογές στη σκιά του Μνημονίου

Εχουν απόλυτο δίκιο όσοι θεωρούν τεράστιο ολίσθημα τη μετατροπή του Μνημονίου σε διακύβευμα των αυτοδιοικητικών εκλογών. Ο πρωθυπουργός φέρει ευθύνη, με το δίλημμα που έθεσε στους ψηφοφόρους ή να στηρίξουν τις κυβερνητικές επιλογές (και τους κυβερνητικούς υποψηφίους) ή να οδηγηθούν σε βουλευτικές εκλογές. Δεν θα συμφωνήσω όμως ότι φέρει την αποκλειστική ευθύνη. Η μετατροπή είχε ήδη προκύψει από τις επίμονες λαϊκίστικες ψευδολογίες όσων υποβάλλουν την ιδέα ότι μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε όπως πριν, τρώγοντας από δανεικά, αρκεί να απαλλαγούμε από το Μνημόνιο.

Ο μεν κ. Σαμαράς καλεί τους πολίτες να ψηφίσουν με κριτήριο όχι ποιος είναι ο καλύτερος τοπικός άρχοντας, αλλά ποιος τενεκές κραυγάζει κατά του Μνημονίου. Μας βαυκαλίζει ότι αυτός θα μηδένιζε το έλλειμμα σε 18 μήνες χωρίς Μνημόνιο και χωρίς επώδυνα μέτρα. Πώς; Φαντασιώνοντας ότι το έλλειμμα δεν είναι το 15% της Eurostat, αλλά 9,9%! Τα δε αριστερά κόμματα κατακεραυνώνουν τη Ν.Δ. ότι δεν κραυγάζει αρκετά κατά του Μνημονίου και, ως γνήσιοι μπολσεβίκοι, ζητούν φέσωμα των δανειστών μας. Δεν είναι αφελείς. Γνωρίζουν ότι χωρίς το Μνημόνιο κόβεται το δάνειο της τρόικας. Και τότε, ακόμα και χωρίς να δώσουμε δεκάρα για το χρέος, το πρωτογενές έλλειμμα θα εμποδίσει το Δημόσιο να πληρώσει την πρώτη του μηνός τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Θα χρειαστούν εισπρακτικά μέτρα χειρότερα από αυτά που απαιτεί το Μνημόνιο. Αλλά πώς αλλιώς θα δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους και το κρατικό χρήμα που νέμονται;

Επιπλέον, βρισκόμαστε στο κέντρο της διεθνούς παρακολούθησης. Αν τα spread ανέβηκαν λόγω της συνέντευξης του πρωθυπουργού, σκεφτείτε πόσο ανεβασμένα ήσαν την παραμονή της διακαναλικής, λόγω της ανεύθυνης τακτικής της αντιπολίτευσης, την οποία, εξάλλου, αξιοποιεί το τμήμα του διεθνούς κεφαλαίου που έχει ποντάρει δισεκατομμύρια στη χρεοκοπία της Ελλάδας. Εχουμε φτάσει στην παράδοξη κατάσταση όπου ο άκρως εθνικόφρων κ. Σαμαράς εργάζεται για τα συμφέροντα εκείνων των ξένων κεφαλαίων, που πολεμούν την εθνική ανεξαρτησία μας και η Αριστερά, που καταγγέλλει το «μεγάλο κεφάλαιο» και τον ιμπεριαλισμό, εργάζεται για τα συμφέροντα του πιο επιθετικού τμήματος του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.

Στην επιχείρηση μετέχουν και οι συντεχνίες που προσέφυγαν κατά του Μνημονίου στο ΣτΕ για να μη χάσουν τα προνόμιά τους. Από κοντά και τα κανάλια. Σε όλες σχεδόν τις συνεντεύξεις, το πρώτο ερώτημα των δημοσιογράφων είναι: «Είσθε υπέρ ή κατά του Μνημονίου;». Και ο ζαλισμένος ψηφοφόρος εύκολα παρασύρεται από τις σειρήνες που του τάζουν ανώδυνη επιστροφή στο φαγοπότι. Στην παραζάλη του και στην αηδία που νιώθει για τα κόμματα που τον έφεραν σ’ αυτό το χάλι, δίνει δημοσκοπικές πρωτιές σε «ανεξάρτητους» υποψηφίους, παιδιά του λαού που συνδυάζουν το αντιμνημονιακό μένος με την κλάψα για τον τίμιο και πάντα αδικημένο λαό. Αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Και εγώ ελπίζω ότι το αίσθημα της αυτοσυντήρησης, μαζί με την προτίμηση σε άφθαρτους έντιμους υποψήφιους, θα επικρατήσει την Κυριακή.

Στοιχηματίζουν στην κατάρρευση της οικονομίας

Πρόωρες εκλογές αποκλείονται και το ξέρουν οι πάντες. Πολιτικά κέρδη από τις εκλογές της Κυριακής αποκλείονται και το ξέρουν επίσης οι πάντες. Ποιος είναι λοιπόν ο λόγος της τόσο φτηνής πολιτικής αντιπαράθεσης όλων των κομμάτων που ανέτρεψε βίαια την πορεία για μια πρώτη θετική εικόνα της οικονομίας; Μήπως (λέω μήπως) είναι σωστές οι πληροφορίες του πεζοδρομίου ότι πολιτικοί της χώρας στοιχηματίζουν μεγάλα ποσά στην κατάρρευση της οικονομίας;

Ασφαλώς και δεν πρόκειται ούτε να σταθώ στην παραπληροφόρηση αυτή και ας είναι έντονη. Γιατί όσο και αν θεωρώ ότι το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα των 35 ετών έδειξε μόνο πολιτικό επαγγελματισμό, εξυπηρέτησε μόνο ατομικά και κομματικά συμφέροντα και συμπεριφέρθηκε με πλήρη αναισθησία στα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας και της οικονομίας, μου είναι δύσκολο να δεχθώ ότι είναι δυνατή και μια εγκληματική συμπεριφορά τέτοιου μεγέθους. Έστω και από τους επαγγελματίες πολιτικούς της μεταπολίτευσης.

Όμως το ερώτημα για τους λόγους της τόσο έντονης πολιτικοποίησης των (κατά τα άλλα άνευ σημασίας) εκλογών της τοπικής αυτοδιοίκησης παραμένει. Είμαι δε βέβαιος ότι δεν πρόκειται να δοθεί πειστική απάντηση. Πολύ δε περισσότερο δεν πρόκειται να επιμεριστούν σωστά ούτε οι ευθύνες για το πολιτικό «σκάκι» που παίχθηκε και πάλι στην πλάτη του Έλληνα φορολογούμενου ψηφοφόρου.

«Έπαθλο» του «σκακιστικού» παιχνιδιού είναι τα πολιτικά κέρδη από τη σύγχυση που θα προκληθεί στην αμήχανη κοινωνία και στους επίσης αμήχανους επιχειρηματίες που όλοι μαζί προσπαθούν να μαντέψουν την πραγματική πορεία της οικονομίας. Αμήχανοι γιατί δεν ξέρουν τι να πιστέψουν.

Να πιστέψουν ότι οι δανειστές μας και οι ξένες αγορές χειροκροτούν πράγματι το κυβερνητικό πρόγραμμα σταθερότητας της οικονομίας, όπως φάνηκε λίγες ημέρες πριν στη σύνοδο του ΔΝΤ στην Αμερική, όπου και οι θετικές δηλώσεις έπεσαν βροχή. Και οι αγορές έδειξαν προθέσεις μειώσεων των επιτοκίων δανεισμού. Και το ελληνικό χρηματιστήριο αντέδρασε ανοδικά στο κλίμα αυτό. Και οι υποψήφιοι επενδυτές άρχισαν να κάνουν κουβέντες για κεφάλαια στις ελληνικές ΔΕΚΟ που θα αποκρατικοποιηθούν.

Αλλά πως είναι δυνατόν να έχουν έτσι τα πράγματα όταν η εικόνα ανατρέπεται μέσα σε εβδομάδες από την ίδια την κυβέρνηση με το δίλημμα των προώρων εκλογών.

Μια στάση που καταστρέφει όχι μόνο τις θετικές επιπτώσεις από την πορεία της οικονομίας αλλά προκαλεί βαθιά ανησυχία στην κοινωνία για το τι την περιμένει μετά τις πιθανές πρόωρες εκλογές. Οι πρόσφατες εκλογές που δεν έκλεισαν χρόνο έφεραν μείωση του εισοδήματος και του βιοτικού επίπεδου σε σημείο που κανείς δεν το περίμενε. Οι επόμενες εκλογές τι θα φέρουν;

Την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε μια περισσότερο ισχυρή θέση και την ΝΔ σε φάση πλήρους διάλυσης. Και τι τον ενδιαφέρει αυτό τον άνεργο, τον συνταξιούχο και τον υποψήφιο άνεργο του 2011; Θα φέρει ίσως τη ΝΔ στην κυβέρνηση και θα στείλει το ΠΑΣΟΚ και το μνημόνιο στα τάρταρα.

Και ποιος πιστεύει ότι η ΝΔ θα καταργήσει το μνημόνιο και θα αποκαταστήσει τις απώλειες των εισοδημάτων. Κανείς απολύτως.

Άρα κανείς δεν ενδιαφέρεται για τις εκλογές και κανείς δεν πιστεύει ότι οι εκλογές θα του αλλάξουν το ριζικό που τον οδηγεί στην φτώχια για μια 20ετία τουλάχιστον.

Γιατί άλλο πράγμα είναι η πτώχευση (που ίσως την αποφύγαμε) και άλλο η φτώχεια που αποκλείεται να την αποφύγουμε με οποιαδήποτε κυβέρνηση.

Συνεπώς οι κινήσεις στην πολιτική σκηνή δεν ενδιαφέρουν κανέναν άλλο εκτός από τους ίδιους τους επαγγελματίες πολιτικούς της χώρας. Γιατί να ενδιαφέρει τον άνεργο, τον συνταξιούχο και τον φορολογούμενο γενικά εάν θα μιλήσει ή δεν θα μιλήσει ο κ. Κ. Καραμανλής για τους λόγους που το έβαλε στα πόδια από την πολιτική;

Γιατί να ενδιαφέρει, όλους εκείνους που υποφέρουν οικονομικά πληρώνοντας το σπάταλο κράτος που έστησαν οι πολιτικοί της 35ετίας για τα δικά τους επαγγελματικά συμφέροντα, αν τον δρόμο του κ. Καραμανλή τον ακολουθήσει και ο κ. Γ. Παπανδρέου.

Κανείς δεν σκάει ακόμη για το που θα καταλήξουν οι κινήσεις του κ. Γ. Καρατζαφέρη στην πολιτική «σκακιέρα» που στήθηκε αναιδώς και όλους τους κομματικούς παίκτες. Μικρών και μεγάλων κομμάτων.

Στη «σκακιέρα» των ημερών που παίζουν και τα αριστερά κόμματα υποστηρίζοντας πολιτικά μέχρι και τους πρώην φύλακες της Ακρόπολης που έκαναν τσιφλίκι τους τα εθνικά μνημεία όταν την ίδια στιγμή αν συλληφθεί τουρίστας μόνο να τα αγγίζει θα δικασθεί. Οι πρώην φύλακες όμως μπορούν να το κάνουν και με τις ευλογίες του ΚΚΕ.  Γιατί από την εικόνα αυτή θα κερδίσουν κάποιες ψήφους και οι αριστεροί. Το ότι έτσι δίνουν επιχειρήματα στους Άγγλους για την μη επιστροφή των μνημείων του Παρθενώνα είναι λεπτομέρεια που δεν ενδιαφέρει κανένα.

Αυτή είναι σήμερα η πολιτική «σκακιέρα» και έτσι παίζεται το παιχνίδι που δίνει την ευκαιρία στους κερδοσκόπους των αγορών εντός και εκτός της Ελλάδος. Εντός και εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης να κερδίζουν τσουβάλια λεφτά όχι μόνο με τις δανειοδοτήσεις και με το ξεπούλημα του ελληνικού Χρηματιστηρίου. Αλλά και με τα στοιχήματα που μπαίνουν (γιατί υπάρχει παιχνίδι) στην κατάρρευση της οικονομίας.

george.kraloglou@capital.gr


Πηγή:www.capital.gr

Αυτοδιοικητικές εκλογές σε κλίμα βουλευτικών

Τελικά δεν το αποφύγαμε. Αυτές οι αυτοδιοικητικές εκλογές δεν θα έχουν καμία, μα καμία, σχέση με την Αυτοδιοίκηση. Ούτε καν σε επίπεδο δήμων, όπως μερικοί υποστηρίζουν. Και στους δήμους, ειδικά τους μεγάλους της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, του Πειραιά, της Πάτρας και άλλους, οι πολίτες δεν θα ψηφίσουν τους υποψηφίους ανάλογα με τις επιδόσεις τους σε προηγούμενες θητείες, ή την προσωπικότητά τους, ή τις προσδοκίες που δημιουργούν αν βρεθούν στο «τιμόνι», αλλά ανάλογα με τον κομματικό χώρο από τον οποίον προέρχονται και τους στηρίζει.

Με αυτή την έννοια, λοιπόν, δεν πρόκειται να υπάρξει αλλαγή στις συνήθειες των ψηφοφόρων. Αντίθετα, θα μπορούσε να ισχυρισθεί κανείς ότι τον αποφασιστικό ρόλο στην επιλογή των περισσοτέρων πολιτών μπροστά στην κάλπη θα τον παίξει το Μνημόνιο. Ενα ζήτημα δηλαδή που κυριαρχεί σήμερα στην κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά δεν θα έπρεπε να επηρεάζει σημαντικά την ψήφο στις αυτοδιοικητικές εκλογές, αφού υποτίθεται ότι το αποτέλεσμα δεν θα έχει άμεσες επιπτώσεις στη δυνατότητα της κυβέρνησης να ασκήσει την πολιτική της.

Δεν είναι όμως έτσι ακριβώς τα πράγματα. Στις 7 και 14 Νοεμβρίου θα εκλέξουμε περιφερειάρχες και δημάρχους και όχι κυβέρνηση, αλλά οι συνθήκες είναι ειδικές και οι καιροί κρίσιμοι. Από τη στιγμή που οι πάντες δέχονται πλέον ότι το Μνημόνιο θα καθορίσει σε πολύ σημαντικό βαθμό την ψήφο των πολιτών, ή και το μέγεθος της αποχής από τις κάλπες, σημαίνει ότι η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να λάβει σοβαρά υπ’ όψιν το αποτέλεσμα που θα προκύψει. Πόσω μάλλον που η οικονομική πολιτική και οι μεταρρυθμίσεις που επιχειρεί να επιβάλει αποτελούν τα βασικά συστατικά του Μνημονίου. Αλλωστε, οι «αντιμνημονιακοί» δεν θέλουν απλά να δείξουν τη δυσαρέσκειά τους, αλλά κυρίως να αναγκάσουν την κυβέρνηση να αλλάξει πολιτική. Ή όχι;

Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση δεν ήθελε να δοθεί τέτοιο χρώμα στις επερχόμενες εκλογές. Επέμενε ότι έχουν αυτοδιοικητικό και μόνο χαρακτήρα, αλλά ο κ. Α. Σαμαράς (και οι άλλοι ηγέτες της αντιπολίτευσης) είχε διαφορετική άποψη, την οποία και κατόρθωσε να επιβάλει. Είτε γιατί αφουγκράστηκε έγκαιρα την αυξανόμενη δυσαρέσκεια απέναντι στις πολιτικές του Μνημονίου, είτε γιατί ο ίδιος κατάφερε να κλιμακώσει αυτή τη δυσαρέσκεια, «λανσάροντας» την άποψη ότι μπορούσαμε να αποφύγουμε το Μνημόνιο και την τρόικα, μετέτρεψε τις εκλογές σε μορφή δημοψηφίσματος και παρέσυρε σε αυτό και την κυβέρνηση. Και το ερώτημα είναι πλέον αν μπορούσε η κυβέρνηση να αποφύγει αυτή την εξέλιξη. Η απάντηση είναι «δύσκολη», ιδιαίτερα από τη στιγμή που διαπίστωσε ότι η «αντιμνημονιακή» στάση είχε απήχηση στον κόσμο.

Είναι δεδομένο όμως ότι η κυβέρνηση έπεσε και πάλι έξω στις εκτιμήσεις για την τροπή που θα έπαιρναν οι συγκεκριμένες εκλογές. Το πολιτικό κριτήριό της είναι χαμηλό και αντιλήφθηκε αργά το κλίμα. Θα μπορούσε να επιμείνει στον αυτοδιοικητικό χαρακτήρα τους για να διατηρηθεί σχετικά «αδιάβροχη» απέναντι σε ενδεχόμενο αρνητικό αποτέλεσμα. Επέλεξε να ακολουθήσει τον δρόμο που χάραξε η αντιπολίτευση και μάλιστα πλειοδοτώντας. Οι κ. Γ. Παπανδρέου και Α. Σαμαράς και οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί πήραν στους ώμους τους τον προεκλογικό αγώνα, επισκέφθηκαν πόλεις, μίλησαν σε συγκεντρώσεις, κατέφυγαν σε επιδοτήσεις και υποσχέσεις, σκότωσαν ό,τι απέμεινε από τον αυτοδιοικητικό χαρακτήρα των εκλογών. Επικράτησε πλήρως ατμόσφαιρα βουλευτικών εκλογών.

Μέσα σε τέτοια ατμόσφαιρα, η «απειλή» των εθνικών εκλογών που επισείει ο πρωθυπουργός έχει τη λογική της. Η «αντιμνημονιακή» εκστρατεία του Α. Σαμαρά και της Ν.Δ., αλλά και των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης, έχει στόχο να ενεργοποιήσει τους πολίτες για να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης και το Μνημόνιο. Εφόσον το κατορθώσει αυτό και μάλιστα κατά τρόπο εκκωφαντικό, δεν θα σταματήσει εκεί αλλά θα επιτείνει τις προσπάθειες να ανατρέψει την πολιτική της κυβέρνησης και φυσικά και την ίδια την κυβέρνηση, επικαλούμενος την αναντιστοιχία μεταξύ της βούλησης του εκλογικού κόμματος και της κυβερνητικής πλειοψηφίας στη Βουλή. Παράλληλα, εφόσον κυριαρχήσει η «αντιμνημονιακή» ψήφος θα ενταθούν οι αντιδράσεις σε κάθε προσπάθεια εφαρμογής της μνημονιακής πολιτικής και κάποια στιγμή η κυβέρνηση και η χώρα θα παραλύσουν.

Επομένως, είναι λογικό να ομιλεί για βουλευτικές εκλογές ο Γ. Παπανδρέου αν αποδοκιμασθεί η πολιτική του και είναι αντιφατικό από την πλευρά του Α. Σαμαρά να θέλει συντριπτική ήττα της κυβέρνησης στη βάση του Μνημονίου, αλλά όχι και εθνικές εκλογές στη συνέχεια. Να φθείρεται ανήμπορη η κυβέρνηση μέχρις ότου ετοιμαστεί η Νέα Δημοκρατία να αναλάβει τις τύχες του έθνους… Από την άλλη πλευρά, ούτε η τρόικα ούτε οι αγορές θέλουν να ακούν για εκλογές, αναδιαπραγμάτευση όρων του Μμνημονίου και «ψιλοπαροχές» προς αναξιοπαθούντες και αυτό θα έπρεπε να το λάβει σοβαρά υπ’ όψιν ο πρωθυπουργός. Οπως ο ίδιος ομολογεί, «βρισκόμαστε ακόμα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης»!

Προς εβδομάδα τεσσάρων ημερών

 Δεν το λένε φωναχτά επειδή είμαστε λίγο πριν από τις νομαρχιακές εκλογές και φοβούνται ότι αν πουν όλη την αλήθεια στο λαό θα χάσουν ψήφους. Η κατάσταση έχει ως εξής: Ο ασθενής βρίσκεται στην εντατική και επιβάλλονται άμεσες λύσεις. Δηλαδή, η εξής μία: Περιορισμός του δημόσιου τομέα. Ή θα ανοίξουν τις πόρτες του δημοσίου και θα αρχίσουν να πετάνε κόσμο από το παράθυρο ή θα μειώσουν δραστικά τους μισθούς. Υπάρχει και μία ακόμη πρόταση στο τραπέζι, η εβδομάδα των τεσσάρων ημερών.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι οι δαπάνες. Ξέρουν ότι όσους φόρους κι αν επιβάλλουν είναι αδύνατον να πιάσουν τους στόχους τους με την αγορά να βρίσκεται σε κατάσταση ασφυξίας. Η μείωση του δημόσιου τομέα είναι μονόδρομος, ανεξάρτητα από το πόσες φορές θα το διαψεύσουν στις επόμενες ημέρες. Να μην  ξεχνάμε ότι υπάρχει και το άλλοθι του ΔΝΤ. Θα πουν ότι αυτοί δεν ήθελαν, αλλά τους ανάγκασαν. Η ουσία, πάντως, παραμένει η ίδια. Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα βρεθούν στους επόμενους μήνες στη μέγγενη της κρίσης.


Στο πρώτο της φύλλο η εφημερίδα Κεφάλαιο είχε δημοσιεύσει τα σενάρια για την εβδομάδα των τεσσάρων ημερών στο δημόσιο τομέα ή εν πάση περιπτώσει σε υπηρεσίες που μπορεί το μέτρο αυτό να εφαρμοστεί. Τότε τα σενάρια αυτά είχαν χαρακτηριστεί «υπερβολικά», αλλά σήμερα μοιάζουν να είναι προ των πυλών. Όπως και με τη συνέντευξη Ρουμελιώτη που ο Έλληνας εκπρόσωπος στο ΔΝΤ προανήγγειλε τη στάση του ΔΝΤ στο θέμα του χρέους. Ή στο αποκλειστικό ρεπορτάζ για τη νέα κρίση στις σχέσεις της ελληνικής κυβέρνησης με την Ευρωπαϊκή Ένωση για τα Greek statistics.


Το ρεπορτάζ, λοιπόν, εκείνο για την εβδομάδα των τεσσάρων ημερών δεν το είχαμε βγάλει από την κοιλιά μας. Ήταν ένα σχέδιο που επεξεργαζόντουσαν ως πρόταση στις Βρυξέλλες για την περίπτωση εκείνη που η κατάσταση στην Ελλάδα ξέφευγε εκτός ορίων. Η εικόνα είναι η ακόλουθη: Η Ευρώπη δεν θα αφήσει την Ελλάδα να «πέσει», ακόμη κι αν  χρειαστεί να λιμοκτονήσουν όλοι οι κάτοικοι της χώρας. Σημασία έχουν οι αριθμοί, η διεθνής οικονομική σταθερότητα και το πνεύμα και γράμμα των συμφωνιών που έχουμε υπογράψει.


Το πρόβλημα που υπάρχει είναι ότι οι άνθρωποι δεν είναι άψυχα αντικείμενα σε μία προβολή ενός σεναρίου. Δεν θεωρούμε τυχαίο τον θόρυβο που έχει ξεσπάσει για το «διεφθαρμένο λαό», ούτε και τις δηλώσεις του κ. Πάγκαλου. Είναι σαφές ότι υπάρχει στόχος και ο στόχος είναι να περάσουν όσο το δυνατόν πιο αναίμακτα τα νέα μέτρα.


Πάντοτε ήμασταν υπέρ της μείωσης του δημόσιου τομέα. Είναι το καρκίνωμα της ελληνικής Οικονομίας και ένας οποιοσδήποτε Οργανισμός δεν μπορεί να ζήσει κουβαλώντας για μεγάλο χρονικό διάστημα τον καρκίνο μέσα του. Η άποψή μας είναι ότι οποιοδήποτε μέτρο περιορισμού των μισθών με τον άλφα ή βήτα τρόπο είναι ανεδαφικό και δεν λύνει το πρόβλημα. Ο υπερμεγέθης δημόσιος τομέας θα εξακολουθήσει να υφίσταται και να αναπαράγει τα γνωστά προβλήματα. Η λύση, δυστυχώς, είναι ο δραστικός περιορισμός του δημόσιου τομέα με κατάργηση οργανικών θέσεων.


Μόνο που αυτό δεν μπορεί να συμβεί έτσι! Δεν μπορεί να πεταχτούν στο δρόμο δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι δίχως να υπάρχει εναλλακτική λύση. Και δεν εννοούμε να τους βρει δουλειά το δημόσιο, ούτε και να συνεχίσουν να πληρώνονται οι απολυμένοι από το δημόσιο, όπως συμβαίνει επί σειρά μηνών με τους πρώην της Ολυμπιακής. Υποστηρίζουμε  ότι για να κάνει το μεγάλο βήμα του ξεκαθαρίσματος με τους λογαριασμούς του παρελθόντος θα πρέπει να υπάρχει ταυτόχρονα μία αναπτυξιακή πρόταση. Ένα προσκλητήριο προς τους επενδυτές για να φέρουν τις δουλειές τους στην Ελλάδα και να δημιουργηθούν έτσι νέες θέσεις εργασίας.


Για να μην λέμε μεταξύ μας σαχλαμάρες, ένα προσκλητήριο επενδυτών δεν μπορεί να γίνει με φορολογία 45%. Και το αμέσως επόμενο ερώτημα είναι ποιος θα εφαρμόσει μία τέτοια πολιτική, όταν γνωρίζουμε πως σκέφτονται.


Γι΄ αυτό και θα καταλήξουν σε λύσεις που θεωρούν ως λιγότερο επώδυνες. Θα προσπαθήσουν να κρατήσουν όσες περισσότερες θέσεις στο δημόσιο τομέα μπορέσουν. Το ότι μετά από είκοσι χρόνια θα παραδεχτούν ότι έκαναν λάθος, όπως έχουν ήδη παραδεχτεί για την δεκαετία του ΄80, αυτό δεν μας παρηγορεί. Με συγνώμες δεν ταΐζονται οι άνθρωποι...


Θανάσης Μαυρίδης



Πηγή:www.capital.gr

Οι κρίσιμες δημοτικές εκλογές και το Μνημόνιο

Οταν είχα ακούσει τον αρχηγό της Ν.Δ. να προτρέπει τους πολίτες, στις επικείμενες τοπικές εκλογές, να ψηφίσουν με κριτήριο την απόρριψη του Μνημονίου, είχα παραξενευτεί.

Γιατί, άραγε, οι Αθηναίοι έχουν συμφέρον να ξαναψηφίσουν για δήμαρχο κάποιον που κραυγάζει κατά του Μνημονίου αλλά κατηγορείται για φαυλότητα στην οικονομική διαχείριση, με κορυφαίο δείγμα τη συντήρηση μιας στρατιάς δημοσιογράφων ή δήθεν δημοσιογράφων σε έναν δημοτικό ραδιοσταθμό που έχει ελάχιστους ακροατές αλλά «ρουφάει» 17,5 εκατ. ευρώ (2009) ετησίως; Δηλαδή, ένα ποσό πολλαπλάσιο από εκείνο που ξοδεύουν οι πρώτοι σε ακροαματικότητα ραδιοσταθμοί και μόνον ελαφρά μικρότερο από όσα δαπάνησε ο Δήμος Αθηναίων (21 εκατ. ευρώ) για βρεφονηπιακούς σταθμούς, πλατείες και όλες τις άλλες υποδομές το ίδιο έτος;

Και γιατί συμφέρει τον δημότη της Θεσσαλονίκης να αναδείξει δήμαρχο κάποιον που κραυγάζει κατά του Μνημονίου, αλλά δηλώνει υπερήφανος συνεχιστής μιας φαύλης διαχείρισης που άφησε «μαύρη τρύπα» 35 έως 50 εκατ. ευρώ στα ταμεία του δήμου;

Αναμφίβολα, η γνώμη που έχει κανείς σχετικά με την πορεία μεταρρύθμισης της χώρας θα επηρεάσει την ψήφο του. Και, προφανώς, ενδεχόμενη καταδίκη του Μνημονίου στις τοπικές εκλογές θα είναι ένα επικίνδυνο μήνυμα με σημαντικούς αποδέκτες μέσα αλλά και (ίσως το σπουδαιότερο…) έξω από τη χώρα.

Στο εξωτερικό, αποδέκτες θα είναι οι λαοί που μας δάνεισαν, τα ευρωπαϊκά κέντρα και οι μεγάλες πρωτεύουσες του κόσμου, τέλος οι αγορές στις οποίες θα απευθυνθούμε για δάνεια πάλι. Το μήνυμα θα λέει ότι η δημοσιονομική εξυγίανση και η μεταρρύθμιση της χώρας συναντούν σοβαρά εμπόδια και, πλέον, τίθενται υπό αμφισβήτηση. Οτι οι Ελληνες δεν έχουν αποφασίσει να κάνουν θυσίες για να τακτοποιήσουν τα του οίκου τους και να γίνουν ικανοί να αποπληρώνουν τα δάνειά τους. Το μήνυμα θα είναι: Κάνατε λάθος που αποφασίσατε να τους δανείσετε 110 δισ. ευρώ, όσα πρόλαβαν να πάρουν τα πήραν, στοπ - όχι άλλα δάνεια μέχρι να δείτε τι μέλλει γενέσθαι.

Στο εσωτερικό, αποδέκτες θα είναι η κυβέρνηση αλλά και οι κομματικές συντεχνίες της χρεοκοπίας. Η κυβέρνηση που με πολλούς δισταγμούς και μεγάλη απροθυμία υποχρεώθηκε να συμφωνήσει στην εφαρμογή του Μνημονίου, φοβούμενη τις αντιδράσεις του κόμματος και δη του συνδικαλιστικού μηχανισμού (που στήριξε τον Γ. Παπανδρέου το κρίσιμο 2007…), ενδεχομένως θα δειλιάσει από ένα μήνυμα αντίθεσης και ίσως παγώσει τη διαδικασία μεταρρύθμισης.

Κάποιοι θα έχαναν, κάποιοι θα κέρδιζαν από το πάγωμα της διαδικασίας μεταρρύθμισης. Τους τελευταίους μήνες έχουν γίνει ορισμένες μεταρρυθμίσεις αναγκαίες μεν, επώδυνες δε για τον κόσμο της εργασίας - στο ασφαλιστικό και στην αγορά εργασίας, κυρίως. Μπροστά μας βρίσκονται όλες οι άλλες, προκειμένου να οικοδομηθεί μια οικονομία εξωστρεφής, ανταγωνιστική. Πρόκειται για μεταρρυθμίσεις που πλήττουν τον παρασιτισμό των κλειστών επαγγελμάτων και των κλειστών αγορών, που θίγουν τα συμφέροντα της κλεπτοκρατίας, της διαπλοκής.

Οι μεταρρυθμίσεις που έγιναν είναι βέβαιο ότι δεν θα ξε-γίνουν. Ομως, αυτές που μένει να γίνουν ίσως ακυρωθούν. Περί αυτού πρόκειται, αυτό είναι το διακύβευμα.

Εχουμε την ευχέρεια να αποφασίσουμε. Ουδείς μάς απαγορεύει να επιλέξουμε την επιστροφή μας στο βιοτικό επίπεδο (όχι του 2005 αλλά…) του 1950, να επιλέξουμε (άλλη μια φορά…) να πάνε χαμένες οι θυσίες που ήδη κάναμε, να κωλώσουμε, να εγκαταλείψουμε στη μέση την προσπάθεια που αρχίσαμε. Δικαίωμά μας, τελικά να στείλουμε στα παιδιά μας τον λογαριασμό, να τα αφήσουμε απροστάτευτα στο (ορατό…) τσουνάμι μετανάστευσης (όπως παππούδες και γιαγιάδες τους…) επειδή εμείς δειλιάσαμε.

Ισχυρίζομαι ότι ίσως οι επικείμενες τοπικές εκλογές είναι πιο κρίσιμες από τις βουλευτικές εκλογές του 2009. Διότι τότε, και αν καθυστερούσε η διαφυγή Καραμανλή άλλους έξι μήνες, δεν θα άλλαζαν πολλά - το μεγάλο κακό είχε γίνει. Τώρα όμως βρισκόμαστε στη μέση της διαδρομής. Αν το νήμα κοπεί, δεν θα έχουμε την ευκαιρία να το ξαναπιάσουμε. Τελεία και τέλος.

Το πιθανότερο βεβαίως είναι να βγει ενισχυμένη από τις εκλογές η υπόθεση της μεταρρύθμισης. Αλλά δεν αποκλείεται να ηττηθεί. Είναι μια πολιτική μάχη. Κάθε πολιτική μάχη συνήθως εμπεριέχει και στοιχεία υποκρισίας. Αλλά αυτό είναι άλλο και άλλο, πολύ διαφορετικό, είναι η υποκρισία νέτη σκέτη. Και πρόκειται για σκέτη υποκρισία όταν η καταδίκη του Μνημονίου προσφέρεται ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ για φαύλους διαχειριστές του ευρώ του δημότη τους.

Ωριμότητα και συναίνεση

Οι επόμενοι μήνες θα είναι εξαιρετικά κρίσιμοι για το μέλλον της Ελλάδας. Τομές που δεν έγιναν την τελευταία εικοσαετία, θα πρέπει να γίνουν σε μικρό χρονικό διάστημα και αυτό ενώ η χώρα εισέρχεται όλο και πιο βαθιά σε περίοδο ύφεσης. Η τρόικα, και κατ’ επέκτασιν η κυβέρνηση, είναι εξαιρετικά πιθανό να χρειασθεί να τροποποιήσουν το Μνημόνιο και να αναζητήσουν νέους, πιο επώδυνους, τρόπους περικοπής της κρατικής σπατάλης. Τίποτα από όλα αυτά δεν θα είναι ευχάριστο.

Είναι όμως ανάγκη, πέρα από τις όποιες διαφωνίες και τον θεσμικό ρόλο που παίζει πάντοτε η αντιπολίτευση, να επικρατήσει ένα κλίμα εθνικής συναίνεσης και πολιτικής ωριμότητας. Τί σημαίνει πρακτικά αυτό; Πως ο κ. Παπανδρέου θα μπορούσε να αποφύγει τις εμπρηστικές δηλώσεις και πράξεις κατά της Ν.Δ. και να αναζητήσει κοινούς τόπους με αυτή. Πως ο κ. Σαμαράς θα πρέπει να αποφύγει την πόλωση και να αντιληφθεί ότι όσες τομές γίνονται σήμερα είναι αναπόφευκτες, ασχέτως του ποιος βρίσκεται στην εξουσία. Πως, τέλος, η Αριστερά να καταλάβει ότι η δημοκρατία μας βάζει όρια για το έως πού μπορεί να φτάσει η διαμαρτυρία και πού αρχίζει η αμφισβήτηση της έννομης δημοκρατικής τάξης.

Σεμινάρια σωστής συμπεριφοράς για υποψήφιους δημάρχους και περιφερειάρχες

Μια χειραψία στο δρόμο, ο εναγκαλισμός, η φυσική παρουσία σε κάποια αθλητική ή πολιτιστική εκδήλωση είναι τακτικές, που χρησιμοποιούν κατά κόρον οι υποψήφιοι βουλευτές, δήμαρχοι και περιφερειάρχες, θέλοντας να προβάλλουν την εικόνα τους και να εξασφαλίσουν τις ψήφους των πολιτών. Φτάνουν, όμως, για να τους εγγυηθούν την εκλογή τους; Ή κάποιες από τις μεθόδους αυτές θεωρούνται «παλιές» και πρέπει να εκσυγχρονιστούν;

Σε μία προσπάθεια να ενημερωθούν καλύτερα οι βουλευτές, πολιτευτές, οι αξιωματούχοι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τα στελέχη των κομματικών επιτελείων, οι υπάλληλοι των γραφείων Τύπου και οι σύμβουλοι επικοινωνίας -ενόψει και των επερχόμενων δημοτικών και περιφερειακών εκλογών του Νοεμβρίου- για το τι πρέπει να κάνουν και τι πρέπει να αποφύγουν διοργανώνονται σεμινάρια στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.

Οι ενδιαφερόμενοι, από τη Δευτέρα, 4 Οκτωβρίου, θα μπορούν να καθίσουν στα «θρανία» του πανεπιστημίου και να παρακολουθήσουν τα σεμινάρια, που θα έχουν ως θέματα την εκλογική συμπεριφορά και την πολιτική επικοινωνία, καθώς και το σχεδιασμό και την ανάλυση των δημοσκοπήσεων.

«Οι άνθρωποι που ασχολούνται πρακτικά με την πολιτική, μπορεί να μην έχουν τη θεωρητική γνώση γύρω από τους παράγοντες που επηρεάζουν την εκλογή τους σε μία τοπική αναμέτρηση. Για παράδειγμα, θα πρέπει να ξεχωρίζουν το εκλογικό τους σώμα ανά ηλικίες. Να μην φέρονται σε όλους το ίδιο. Για κάποιους υποψηφίους, η χειραψία ή η παρουσίαση του βιογραφικού τους και μία φωτογραφία σε ένα φυλλάδιο ίσως είναι αρκετά. Όμως, συνήθως οι πολίτες που ανήκουν στην ηλικιακή κατηγορία 24 - 44 δεν επιθυμούν τις φιλοφρονήσεις. Θέλουν να ενημερωθούν για το πρόγραμμα και τις σκέψεις των υποψηφίων», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Επίκουρος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, Γιάννης Κωνσταντινίδης, ο οποίος έχει την επιστημονική ευθύνη των προγραμμάτων, σε συνεργασία με τον επίσης επίκουρο καθηγητή, Κώστα Ζαφειρόπουλο.

Και οι «παγίδες» που θα πρέπει να αποφύγουν οι νεότεροι υποψήφιοι θα ειπωθούν κατά τη διάρκεια του σεμιναρίου: «Οι νεότεροι- σημειώνει ο κ. Κωνσταντινίδης- έχουν το πλεονέκτημα πως είναι πιο κοντά χρήση νέων εργαλείων. Όμως κι αυτό είναι ζήτημα σωστής χρήσης. Ορισμένες φορές υπέρχρησιμοποιείται η χρήση γραπτών μηνυμάτων στα κινητά ή η επικοινωνία σε διαδικτυακούς τόπους, με αποτέλεσμα να φέρνει αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα».

Ένα επιπλέον πρόβλημα, όπως εντοπίζεται και από τις δημοσκοπήσεις, το οποίο θα πρέπει να αντιμετωπίσουν φέτος οι υποψήφιοι είναι η αποχή των πολιτών από τις εκλογές. «Πλέον, οι υποψήφιοι θα πρέπει να σηκώσουν τον πολίτη από τη θέση του και να τον οδηγήσουν στην κάλπη. Δεν φτάνει απλά να πουν ότι είναι καλύτεροι από τους συνυποψηφίους τους, αλλά θα πρέπει να πείσουν τους πολίτες πως είναι διαφορετικοί. Δεν είναι καλό το αίσθημα των πολιτών απέναντι στους πολιτικούς, γι' αυτό θα πρέπει να τους πείσουν πως θα κάνουν έργο», τονίζει ο κ. Κωνσταντινίδης.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ