.jpg)
Το μεγάλο πρόβλημα είναι οι δαπάνες. Ξέρουν ότι όσους φόρους κι αν επιβάλλουν είναι αδύνατον να πιάσουν τους στόχους τους με την αγορά να βρίσκεται σε κατάσταση ασφυξίας. Η μείωση του δημόσιου τομέα είναι μονόδρομος, ανεξάρτητα από το πόσες φορές θα το διαψεύσουν στις επόμενες ημέρες. Να μην ξεχνάμε ότι υπάρχει και το άλλοθι του ΔΝΤ. Θα πουν ότι αυτοί δεν ήθελαν, αλλά τους ανάγκασαν. Η ουσία, πάντως, παραμένει η ίδια. Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα βρεθούν στους επόμενους μήνες στη μέγγενη της κρίσης.
Στο πρώτο της φύλλο η εφημερίδα Κεφάλαιο είχε δημοσιεύσει τα σενάρια για την εβδομάδα των τεσσάρων ημερών στο δημόσιο τομέα ή εν πάση περιπτώσει σε υπηρεσίες που μπορεί το μέτρο αυτό να εφαρμοστεί. Τότε τα σενάρια αυτά είχαν χαρακτηριστεί «υπερβολικά», αλλά σήμερα μοιάζουν να είναι προ των πυλών. Όπως και με τη συνέντευξη Ρουμελιώτη που ο Έλληνας εκπρόσωπος στο ΔΝΤ προανήγγειλε τη στάση του ΔΝΤ στο θέμα του χρέους. Ή στο αποκλειστικό ρεπορτάζ για τη νέα κρίση στις σχέσεις της ελληνικής κυβέρνησης με την Ευρωπαϊκή Ένωση για τα Greek statistics.
Το ρεπορτάζ, λοιπόν, εκείνο για την εβδομάδα των τεσσάρων ημερών δεν το είχαμε βγάλει από την κοιλιά μας. Ήταν ένα σχέδιο που επεξεργαζόντουσαν ως πρόταση στις Βρυξέλλες για την περίπτωση εκείνη που η κατάσταση στην Ελλάδα ξέφευγε εκτός ορίων. Η εικόνα είναι η ακόλουθη: Η Ευρώπη δεν θα αφήσει την Ελλάδα να «πέσει», ακόμη κι αν χρειαστεί να λιμοκτονήσουν όλοι οι κάτοικοι της χώρας. Σημασία έχουν οι αριθμοί, η διεθνής οικονομική σταθερότητα και το πνεύμα και γράμμα των συμφωνιών που έχουμε υπογράψει.
Το πρόβλημα που υπάρχει είναι ότι οι άνθρωποι δεν είναι άψυχα αντικείμενα σε μία προβολή ενός σεναρίου. Δεν θεωρούμε τυχαίο τον θόρυβο που έχει ξεσπάσει για το «διεφθαρμένο λαό», ούτε και τις δηλώσεις του κ. Πάγκαλου. Είναι σαφές ότι υπάρχει στόχος και ο στόχος είναι να περάσουν όσο το δυνατόν πιο αναίμακτα τα νέα μέτρα.
Πάντοτε ήμασταν υπέρ της μείωσης του δημόσιου τομέα. Είναι το καρκίνωμα της ελληνικής Οικονομίας και ένας οποιοσδήποτε Οργανισμός δεν μπορεί να ζήσει κουβαλώντας για μεγάλο χρονικό διάστημα τον καρκίνο μέσα του. Η άποψή μας είναι ότι οποιοδήποτε μέτρο περιορισμού των μισθών με τον άλφα ή βήτα τρόπο είναι ανεδαφικό και δεν λύνει το πρόβλημα. Ο υπερμεγέθης δημόσιος τομέας θα εξακολουθήσει να υφίσταται και να αναπαράγει τα γνωστά προβλήματα. Η λύση, δυστυχώς, είναι ο δραστικός περιορισμός του δημόσιου τομέα με κατάργηση οργανικών θέσεων.
Μόνο που αυτό δεν μπορεί να συμβεί έτσι! Δεν μπορεί να πεταχτούν στο δρόμο δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι δίχως να υπάρχει εναλλακτική λύση. Και δεν εννοούμε να τους βρει δουλειά το δημόσιο, ούτε και να συνεχίσουν να πληρώνονται οι απολυμένοι από το δημόσιο, όπως συμβαίνει επί σειρά μηνών με τους πρώην της Ολυμπιακής. Υποστηρίζουμε ότι για να κάνει το μεγάλο βήμα του ξεκαθαρίσματος με τους λογαριασμούς του παρελθόντος θα πρέπει να υπάρχει ταυτόχρονα μία αναπτυξιακή πρόταση. Ένα προσκλητήριο προς τους επενδυτές για να φέρουν τις δουλειές τους στην Ελλάδα και να δημιουργηθούν έτσι νέες θέσεις εργασίας.
Για να μην λέμε μεταξύ μας σαχλαμάρες, ένα προσκλητήριο επενδυτών δεν μπορεί να γίνει με φορολογία 45%. Και το αμέσως επόμενο ερώτημα είναι ποιος θα εφαρμόσει μία τέτοια πολιτική, όταν γνωρίζουμε πως σκέφτονται.
Γι΄ αυτό και θα καταλήξουν σε λύσεις που θεωρούν ως λιγότερο επώδυνες. Θα προσπαθήσουν να κρατήσουν όσες περισσότερες θέσεις στο δημόσιο τομέα μπορέσουν. Το ότι μετά από είκοσι χρόνια θα παραδεχτούν ότι έκαναν λάθος, όπως έχουν ήδη παραδεχτεί για την δεκαετία του ΄80, αυτό δεν μας παρηγορεί. Με συγνώμες δεν ταΐζονται οι άνθρωποι...
Θανάσης Μαυρίδης
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου