Το κράτος αποφασίζει και λειτουργεί ως ο Νο 1 εχθρός του έλληνα πολίτη. Πρόκειται για μια δυσάρεστη και επικίνδυνη πραγματικότητα στην οποία έχω αναφερθεί πολλές φορές στο παρελθόν με αφορμή τις αποφάσεις κυβερνήσεων (των τελευταίων ετών) και τρόικας να απομυζήσουν την συντριπτική πλειονότητα των ελλήνων πολιτών, οδηγώντας εκατομμύρια συνανθρώπους σε συνθήκες εξαθλίωσης, κατάθλιψης, αυτοκτονίας και την πραγματική οικονομία σε συνθήκες ασφυξίας.
Από τις ολέθριες συνέπειες ξεφεύγουν μόνο δύο κατηγορίες: Εκείνοι που αποτελούν μέρος (ή και την κεφαλή) του Συστήματος εξουσίας και εκείνοι τους οποίους το σύστημα δεν μπορεί να ακουμπήσει γιατί τους έχει ανάγκη.
Επανέρχομαι σε αυτό το θέμα με αφορμή την απόφαση της Κυβέρνησης και του υπουργείου Οικονομικών να αποκαταστήσει με τροπολογία, τις αμοιβές των δικαστικών στα προ του Αυγούστου του 2012 δεδομένα, επιστρέφοντας μάλιστα αναδρομικά τις απώλειες των μνημονιακών περικοπών για μισθούς, συντάξεις και επιδόματα εφαρμόζοντας απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας η οποία έκρινε παράνομες και αντισυνταγματικές τις σχετικές μειώσεις.
Εκ πρώτης όψεως όλα φαίνονται φυσιολογικά και νόμιμα. Αφού το ΣΤΕ έκρινε ότι οι μειώσεις των μισθών συντάξεων και παροχών ήταν αντισυνταγματικές τι πιο φυσιολογικό από το να εφαρμόσει η κυβέρνηση την σχετική απόφαση.
Δεν είναι όμως ακριβώς έτσι τα πράγματα.
Διότι το υπουργείο Οικονομικών και η κυβέρνηση αγνόησαν επιδεικτικά και αρνήθηκαν να εφαρμόσουν άλλες αντίστοιχες δικαστικές αποφάσεις για αντισυνταγματικότητα μέτρων: για το χαράτσι στους λογαριασμούς της ΔΕΗ, για τις διατάξεις του Μνημονίου ΙΙ για τις συλλογικές συμβάσεις, για την κατάσχεση από τραπεζικούς λογαριασμούς χωρίς ενημέρωση του οφειλέτη και δυνατότητά του να ασκήσει ένδικα μέσα, για την διαθεσιμότητα δημοσίων υπαλλήλων κ.α.
Ενώ λοιπόν σε όλες τις προαναφερόμενες περιπτώσεις η κυβέρνηση αρνείται να υπακούσει στις αποφάσεις της δικαστικής εξουσίας, σπεύδει να ευθυγραμμιστεί με την ετυμηγορία των δικαστικών για τις δικές τους αμοιβές. Αμφιβάλει κανείς ότι πρόκειται για κραυγαλέο παράδειγμα διαπλοκής των εξουσιών;
Και για να ενισχύσει τους εκτελεστικούς πυλώνες του το Σύστημα εξουσίας, η κυβερνητική εκπρόσωπος μας διαβεβαιώνει ότι σύντομα με νέα τροπολογία θα επανέλθουν στα προ μνημονιακής εποχής επίπεδα και οι αμοιβές – παροχές- συντάξεις των ένστολων, για τις οποίες επίσης υπάρχει απόφαση αντισυνταγματικότητας.
Για να μην παρερμηνευτούν τα παραπάνω, οφείλω να υπογραμμίσω ότι πράγματι οι ένστολοι έλληνες ανήκουν στους χαμηλόμισθους και αδικημένους μισθολογικά και προφανώς σε εκείνους που τα φέρνουν δύσκολα με τις μειώσεις των μισθών τους και τα παράλληλα πολλαπλά άμεσα και έμμεσα τσεκουρώματα του υπουργείου Οικονομικών.
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τους δασκάλους και τους καθηγητές, με τους πανεπιστημιακούς, τους γιατρούς του ΕΣΥ, και τις περισσότερες κατηγορίες των δημοσίων υπαλλήλων;
Δεν είναι ακόμη χειρότερη η κατάσταση για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους των οποίων οι αμοιβές έχουν μειωθεί πάνω από το 30% ή των νέων εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα που ξεκινούν με μηνιαίες αποδοχές από 400 ευρώ και συχνά ανασφάλιστοι και όμηροι μαύρης εργασίας;
Δεν είναι αντίστοιχα τραγικές οι συνθήκες για μικροεπαγγελματίες και μικροεμπόρους που προπληρώνουν φόρους για έσοδα τα οποία δεν έχουν εισπράξει και από τα οποία δεν ξέρουν αν στο τέλος θα έχουν κέρδος;
Δεν είναι αδιέξοδη η κατάσταση για επιχειρήσεις που περιμένουν να εισπράξουν από το Δημόσιο (ή τον ευρύτερο δημόσιο τομέα) και οδηγούνται μαθηματικά στην καταστροφή σκοντάφτοντας στο τοίχος αυθαίρετης άρνησης καταβολής των οφειλών από τους κρατικούς λειτουργούς;
Λεφτά υπάρχουν λοιπόν για την υποστήριξη μόνο συγκεκριμένων επαγγελματικών και κοινωνικών ομάδων; Αποδεχόμαστε την επιλογή του νόμιμου, άρα και ηθικού ή απαιτούμε την λειτουργία του κράτους με έμφαση στο δίκαιο και ηθικό που καθίσταται νόμιμο;
Δεν είναι δίκαιο, απαιτητό και νομιμότατο σύμφωνα με το Σύνταγμα να συμμετέχουν ΟΛΟΙ στα βάρη αναλόγως των δυνατοτήτων καθενός και κατ’ αναλογία να προσφέρονται οι ευκαιρίες και να μοιράζονται τα κονδύλια όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν;.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι η κυβέρνηση έχει επιλέξει να περιβάλει αυταρχικά με μανδύα νομιμοφροσύνης ότι την βολεύει, το ερώτημα απευθύνεται σε όλους τους υπόλοιπους: Εμείς σε ποια Ελλάδα θέλουμε να ζούμε;
http://www.eklogika.gr/blog/174
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου