Σκλάβοι και φθηνά ρούχα

Η Ιρλανδή Karen Wisínska αγόρασε ένα παντελόνι από την αλυσίδα ρούχων Primark, το 2011. Λόγω ενός προβλήματος στο φερμουάρ, το παντελόνι έμεινε στην ντουλάπα. Πριν από λίγες μέρες, η Κaren βρήκε στην τσέπη του παντελονιού ένα χειρόγραφο σημείωμα στα κινέζικα, τυλιγμένο σε ταυτότητα φυλακισμένου. Το έδωσε για μετάφραση. «Εργαζόμαστε 15 ώρες τη μέρα και τρώμε φαγητό ακατάλληλο, ακόμη και για γουρούνια και σκύλους. Είμαστε αναγκασμένοι να εργαζόμαστε σαν βόδια», έλεγε το σημείωμα. Η Διεθνής Αμνηστία δεν μπορεί να επαληθεύσει τη γνησιότητα του σημειώματος, παρά το γεγονός ότι ο διευθυντής της Διεθνούς Αμνηστίας στη Βόρεια Ιρλανδία λέει ότι πρόκειται μόνο για την κορυφή του παγόβουνου.


Ωστόσο, σχετικές καταγγελίες για την ίδια αλυσίδα προέκυψαν και από δύο ακόμα γυναίκες. Η Rebecca Gallagher και η Rebecca Jones βρήκαν αντίστοιχα σημειώματα ραμμένα δίπλα στις ετικέτες με τις οδηγίες πλυσίματος των ρούχων που είχαν αγοράσει.
Οι εκπρόσωποι της εταιρείας αρνούνται ότι διακινούν ρούχα από καταναγκαστική εργασία και ισχυρίζονται ότι θα διεξαχθεί σχετική έρευνα. Πρόκειται για την ίδια εταιρεία που μαζί με άλλες προμηθεύονταν ρούχα από το Rana Plaza στο Μπαγκλαντές -το οποίο κατέρρευσε, τον Απρίλιο του 2013- αφήνοντας περισσότερους από 1.100 νεκρούς. Διαβάστε εδώ την τραγική ιστορία του 9χρονου Suvo Bizoy, οι γονείς του οποίου χάθηκαν στο Rana Plaza, ενώ εργάζονταν για 1 λίρα τη μέρα.

Δεν ξέρω πόσο γνωστά είναι όλα αυτά ή πόσο υποψιασμένοι είναι οι ανά τον κόσμο καταναλωτές, σε μια εποχή που στους εμπορικούς δρόμους των πόλεων τα υποκαταστήματα αντίστοιχων αλυσίδων ανθούν, γονατίζοντας τους άλλους εμπόρους της τοπικής αγοράς… και, φυσικά, παρέχοντας τα προϊόντα τους σε ανταγωνιστικές τιμές, αν και υπερπολλαπλάσιες του κόστους τους.

protagon.gr