Οικονομική κρίση… και ο Έλληνας με ψυχική κρίση!

Οικονομική κρίση, χρεοκοπία, απώλεια θέσεων εργασίας, αβεβαιότητα εκπλήρωσης οικονομικών υποχρεώσεων, ανασφάλεια για το μέλλον και απογοήτευση είναι κάποια από τα θέματα που τριβελίζουν πλέον δαιμονιωδώς το μυαλό πολλών Ελλήνων ρίχνοντας πολλούς στην κατάθλιψη. Είναι αυτή η νόσος της εποχής μας; Αν κοιτάξει κανείς γύρω του είναι πολύ εύκολο να το διαπιστώσει, καθώς περιτριγυρίζεται από πρόσωπα σκυθρωπά, θλιμμένα, απογοητευμένα και με βλέμματα κενά χωρίς καμία ελπίδα και αισιοδοξία. Η κατάθλιψη έχει χτυπήσει σε πολλούς την πόρτα και δυστυχώς πολλοί ανταποκρίθηκαν… Όταν νιώθεις πως ακροβατείς και από κάτω είναι το χάος δεν έχεις και πολλές διεξόδους. Χορεύεις και όσο αντέξεις. Στις μέρες μας ξέρουμε ότι όταν νοσεί το σώμα τα φάρμακα κάνουν όλη τη δουλειά και αναρρώνει. Τι γίνεται όμως όταν νοσεί η ψυχή και το μυαλό μας μαζί;
Η οικονομική κρίση και όλα τα μαύρα σενάρια έχουν κάνει τον Έλληνα να ζει σε ένα σκοτεινό παρόν με ένα αβέβαιο μέλλον. Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες 7 στους 10 συμπατριώτες μας βρίσκονται στο πρόθυρα κατάθλιψης. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η αύξηση το 2010 στις πωλήσεις ηρεμιστικών φαρμάκων. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας επισημαίνει πως κατά τις περιόδους οικονομικής κρίσης παρατηρείται έξαρση των αυτοκτονιών καθώς και των τάσεων αυτοκτονίας. Οι τάσεις αυτές έχουν να κάνουν άμεσα και με τις εξαρτήσεις των ατόμων που βιώνουν αβεβαιότητα και θυμό από το αλκοόλ και τα ναρκωτικά.
Τα άτομα που είναι πιο ευάλωτα στην κατάθλιψη είναι αυτά των κατωτέρων οικονομικών και κοινωνικών τάξεων, καθώς δεν διαθέτουν τα «εργαλεία» για να αντέξουν την πίεση και την ανασφάλεια. Γεγονός που δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια απόδειξης. Αρκεί να προσέξει κανείς πως όλες οι «μεταρρυθμίσεις» έχουν πλήξει κυρίως τα αδύναμα στρώματα, που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις βασικές τους ανάγκες.
Σύμφωνα με τον κ. Ιωάννη Τούντα, καθηγητή Κοινωνικής Ιατρικής, η υγεία των φτωχών πλήττεται περισσότερο, καθώς έχουν μεγαλύτερη δυσκολία ακόμη και να φτάσουν στις δημόσιες υπηρεσίες υγείας. Ο κ. Τούντας επισημαίνει, ότι οι δείκτες υγείας σε μια οικονομική κρίση αντί να βελτιώνονται χειροτερεύουν, καθώς το στρες που είναι το κύριο αποτέλεσμα μιας τέτοιας κρίσης, οδηγεί από μόνο του σε μια ανθυγιεινή συμπεριφορά, η οποία σχετίζεται με πολύ και πρόχειρο φαγητό, διαταραχές του ύπνου, αλλά και χρήση ουσιών όπως το αλκοόλ.
«Το αλκοόλ και τα ναρκωτικά είναι εξαρτήσεις με τις οποίες πολλοί άνεργοι αλλά και άτομα που αντιμετωπίζουν δυσκολίες ως προς την συντήρηση της οικογένειας τους, διαπράττουν μία αργή αυτοκτονία. Οι άντρες είναι πιο συχνά θύματα της κατάθλιψης, των καταχρήσεων και των βίαιων πράξεων που ακολουθούνται από την χρήση αυτών των ουσιών, ενώ οι γυναίκες είναι ως επί το πλείστον θύματα ανθρωποκτονίας.
Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε μία κατάσταση που αντί να δείχνει σημάδια ανάκαμψης, δυστυχώς ολοένα και χειροτερεύει με αποτέλεσμα να καταγράφονται πολλά περιστατικά αυτοκτονιών» δηλώνει ο κ. Τούντας.
Ευπαθείς σε καταθλιπτικές συμπεριφορές είναι και τα άτομα που δεν διαθέτουν ένα μέσο επίπεδο μόρφωσης, καθώς αδυνατούν να μπουν στον ανταγωνισμό της αγοράς εργασίας. Ο ψυχίατρος Θοδωρής Δασκαλόπουλος επισημαίνει: «Η αύξηση της ανεργίας κατά 3% συσχετίζεται με αύξηση των αυτοκτονιών κατά 4,5%, προκαλεί διπλασιασμό της γενικής θνησιμότητας στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα και αύξηση της θνησιμότητας από άλλες παθήσεις όπως ισχαιμική καρδιοπάθεια (εμφράγματα δηλαδή) κυρίως σε άνδρες κάτω των 60 ετών. Υπό το πρίσμα αυτό, η αντιμετώπιση των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων στην ψυχική υγεία σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, θα έπρεπε να αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα της εθνικής υγειονομικής πολιτικής και ειδικότερα η κάλυψη των ανθρώπων που υφίστανται καταστροφικές συνέπειες για την υγεία τους». Αυτό που παρατηρείται όμως είναι ακριβώς το αντίθετο.