Ο ΤΑΖ αναρωτιέται τι έγιναν εδώ και μία μέρα τα σημαντικά προβλήματα αυτής της χώρας. Τελικά μόνο ένας Σαμαράς θα μας γλιτώσει. Κι ο Νίκος Περάκης.
Γιατί το γελάς; Αυτό δεν είναι το επώνυμο, το Σαμαράς εννοώ του συμπαθέστατου και κούκλου παίχτη της Εθνικής που σφράγισε χτες τη νίκη της Εθνικής; Αυτό είναι και του πρωθυπουργού μας. Τυχαίο δε νομίζω; Είναι σημάδι από τους ουρανούς. Και απόδειξη του ότι όταν ο Σαμαράς, ο πρωθυπουργός δηλαδή, μας λέει ότι όλα πάνε καλά, το εννοεί και το μεταδίδει ενεργειακά ακόμα και στη Βραζιλία.
Υπάρχει μια συγκλονιστική μέσα στην απλότητά της σκηνή, στο φινάλε του «Βίος και Πολιτεία» του Νίκου Περάκη. Ο Γιώργος Κιμούλης έχει καταλάβει ζωσμένος εκρηκτικά τα στούντιο της ΕΡΤ προκειμένου να διαβάσει ένα κείμενο αντίστασης στον ελληνικό λαό σε δημόσια μετάδοση. Μαζεύεται η αντιτρομοκρατική, οι παλιοί του φίλοι από το «Λούφα και Παραλλαγή» (η ταινία είναι σίκουελ της μεγάλης επιτυχίας) και διάφοροι άλλοι για να τον μεταπείσουν.
Την ίδια μέρα παίζει η Εθνική στο Μουντιάλ και η εισβολή του Κιμούλη στο στούντιο απειλεί τη μετάδοση του αγώνα που περιμένει όλο το έθνος. Σιγά σιγά όμως, η ιστορία του, αρχίζει και γίνεται best seller. Και ξαφνικά όλοι θέλουν να δουν τι έχει να πει στην κάμερα ο τρελός. Ακόμα και αυτοί που αρχικά ήθελαν να τον αποτρέψουν, αρχίζουν να τον καλοπιάνουν προκειμένου να τον πείσουν να πει αυτό που έχει να πει, να σπάσουν τα μηχανάκια της θεαματικότητας.
Η μεγάλη στιγμή έρχεται. Η κάμερα ανοίγει και ο Κιμούλης παγώνει. Δεν μπορεί να αρθρώσει κουβέντα. Ακόμα και η επανάσταση, η ακραία αντίδραση, μπορεί να γίνει ψέμα. Τηλεοπτικό σόου. Κι επισφράγιση μιας αδιέξοδης κραυγής που δεν μπορεί να εκφραστεί ούτε καν σαν ψίθυρος. Μόνο σαν ένα βουβό βλέμμα την ώρα που κλαίγοντας ψελλίζει τον εθνικό ύμνο.
Οι υπεύθυνοι ροής προγράμματος τον βγάζουν εκτός αέρα κι αρχίζουν την μετάδοση του αγώνα της Εθνικής. Η εικόνα παγώνει και η ταινία τελειώνει πάνω στα πρόσωπα οπαδών από τις εξέδρες βαμμένα με τα χρώματα της ελληνικής σημαίας να ουρλιάζουν. Με κενά βλέμματα, όχι βουβά. Σαν εθνικόφρονες οπιομανείς τραβεστί σε σόου (Δείτο το βίντεο εδώ )
Όπως είμαστε όλοι μας από χτες. Ξαφνικά σήμερα, δεν υπήρχε επικαιρότητα. Φόροι που πρέπει να πληρωθούν, ζητήματα που πρέπει να λυθούν. Όλοι μας κι ακόμα περισσότερο οι παρουσιαστές των δελτίων ειδήσεων είμαστε σαν αυτούς με τα βαμμένα πρόσωπα και τις αρχαιοελληνικές περικεφαλαίες στα γήπεδα (που από πάνω έχουν βούρτσα από σκούπα), περήφανοι για τη νίκη της Εθνικής.
Αναλύοντας τις τακτικές των παιχτών, το σθένος τους, την τόλμη και την αυτοθυσία τους, όσο δεν έχουν μπει ποτέ στον κόπο να αναλύσουν τι στο διάολο σημαίνει το μνημόνιο. Επειδή είμαστε εθνικά υπερήφανοι. Για ποιον ακριβώς λόγο; Επειδή αποτύχαμε στη Eurovision και ψάχνουμε ένα άλλο πανηγύρι ανάτασης;
Δεν μειώνω το ταλέντο και τη δουλειά των ανθρώπων που παίζουν στο Μουντιάλ. Αλλά μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει γιατί αυτό μας κάνει περισσότερο εθνικά υπερήφανους από μια ελληνική ταινία που βραβεύεται σε διεθνή φεστιβάλ, ή έναν ερευνητή Έλληνα επιστήμονα που βραβεύεται από τη διεθνή κοινότητα; Πιθανότατα επειδή ούτε την ανακάλυψη του ερευνητή θα διαβάσεις, ούτε την ταινία του σκηνοθέτη θα δεις τρώγοντας σουβλάκια, φορώντας σαγιονάρες και λέγοντας μπινελίκια για να εκφραστείς. Και φυσικά δεν πουλάει το ίδιο.
Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα; Ότι το μόνο που έχουμε πλέον σαν εθνική υπερηφάνεια είναι το σόου. Και η όποια ουσία μόνο όταν μεταφράζεται σε λιπαρή πορνό συνουσία. Ο χαβαλές, ο θόρυβος, το προφανές. Η μπάλα σαν περιφορά εικόνας της Παναγίας της Σουμελά. Οι εύκολες εντυπώσεις σαν δείγμα σθένους και ψυχής ενός έθνους. Που δεν έχει βρακί στον κώλο του, δεν έχει τα αρχίδια να κλωτσήσει αυτούς που το βιάζουν καθημερινά, αλλά όταν είναι να κλωτσήσει μπάλα σημαίνει η εθνική παλιγγενεσία.
Nαι φυσικά χάρηκα με τη νίκη της Ελλάδας. Ευτυχώς όμως δεν είμαι εκφωνητής της ΝΕΡΙΤ να ουρλιάζω ενθουσιασμένος και λέγοντας ακατάληπτες μαλακίες υπερηφάνειας σαν να γκαστρώνω γελάδα που έχει πάνω της κονκάρδα – σφραγίδα ποιότητας του Σαμαρά (όχι του παίχτη, του πρωθυπουργού). Είμαι απλώς μια απλήρωτη καθαρίστρια.
Ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στo www.twitter.com/klarinabourana . Kάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του facebook www.facebook.com/SigaikaProductions για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης.
Πηγή: KLARINA BOURANA: Σουβλάκι, σαγιονάρα μπυροκοιλιά και Μουντιάλ εθνική υπερηφάνεια [βίντεο] | Ειδήσεις και νέα με άποψη http://www.iefimerida.gr/node/160807#ixzz35mDqoVON
Γιατί το γελάς; Αυτό δεν είναι το επώνυμο, το Σαμαράς εννοώ του συμπαθέστατου και κούκλου παίχτη της Εθνικής που σφράγισε χτες τη νίκη της Εθνικής; Αυτό είναι και του πρωθυπουργού μας. Τυχαίο δε νομίζω; Είναι σημάδι από τους ουρανούς. Και απόδειξη του ότι όταν ο Σαμαράς, ο πρωθυπουργός δηλαδή, μας λέει ότι όλα πάνε καλά, το εννοεί και το μεταδίδει ενεργειακά ακόμα και στη Βραζιλία.
Υπάρχει μια συγκλονιστική μέσα στην απλότητά της σκηνή, στο φινάλε του «Βίος και Πολιτεία» του Νίκου Περάκη. Ο Γιώργος Κιμούλης έχει καταλάβει ζωσμένος εκρηκτικά τα στούντιο της ΕΡΤ προκειμένου να διαβάσει ένα κείμενο αντίστασης στον ελληνικό λαό σε δημόσια μετάδοση. Μαζεύεται η αντιτρομοκρατική, οι παλιοί του φίλοι από το «Λούφα και Παραλλαγή» (η ταινία είναι σίκουελ της μεγάλης επιτυχίας) και διάφοροι άλλοι για να τον μεταπείσουν.
Την ίδια μέρα παίζει η Εθνική στο Μουντιάλ και η εισβολή του Κιμούλη στο στούντιο απειλεί τη μετάδοση του αγώνα που περιμένει όλο το έθνος. Σιγά σιγά όμως, η ιστορία του, αρχίζει και γίνεται best seller. Και ξαφνικά όλοι θέλουν να δουν τι έχει να πει στην κάμερα ο τρελός. Ακόμα και αυτοί που αρχικά ήθελαν να τον αποτρέψουν, αρχίζουν να τον καλοπιάνουν προκειμένου να τον πείσουν να πει αυτό που έχει να πει, να σπάσουν τα μηχανάκια της θεαματικότητας.
Η μεγάλη στιγμή έρχεται. Η κάμερα ανοίγει και ο Κιμούλης παγώνει. Δεν μπορεί να αρθρώσει κουβέντα. Ακόμα και η επανάσταση, η ακραία αντίδραση, μπορεί να γίνει ψέμα. Τηλεοπτικό σόου. Κι επισφράγιση μιας αδιέξοδης κραυγής που δεν μπορεί να εκφραστεί ούτε καν σαν ψίθυρος. Μόνο σαν ένα βουβό βλέμμα την ώρα που κλαίγοντας ψελλίζει τον εθνικό ύμνο.
Οι υπεύθυνοι ροής προγράμματος τον βγάζουν εκτός αέρα κι αρχίζουν την μετάδοση του αγώνα της Εθνικής. Η εικόνα παγώνει και η ταινία τελειώνει πάνω στα πρόσωπα οπαδών από τις εξέδρες βαμμένα με τα χρώματα της ελληνικής σημαίας να ουρλιάζουν. Με κενά βλέμματα, όχι βουβά. Σαν εθνικόφρονες οπιομανείς τραβεστί σε σόου (Δείτο το βίντεο εδώ )
Όπως είμαστε όλοι μας από χτες. Ξαφνικά σήμερα, δεν υπήρχε επικαιρότητα. Φόροι που πρέπει να πληρωθούν, ζητήματα που πρέπει να λυθούν. Όλοι μας κι ακόμα περισσότερο οι παρουσιαστές των δελτίων ειδήσεων είμαστε σαν αυτούς με τα βαμμένα πρόσωπα και τις αρχαιοελληνικές περικεφαλαίες στα γήπεδα (που από πάνω έχουν βούρτσα από σκούπα), περήφανοι για τη νίκη της Εθνικής.
Αναλύοντας τις τακτικές των παιχτών, το σθένος τους, την τόλμη και την αυτοθυσία τους, όσο δεν έχουν μπει ποτέ στον κόπο να αναλύσουν τι στο διάολο σημαίνει το μνημόνιο. Επειδή είμαστε εθνικά υπερήφανοι. Για ποιον ακριβώς λόγο; Επειδή αποτύχαμε στη Eurovision και ψάχνουμε ένα άλλο πανηγύρι ανάτασης;
Δεν μειώνω το ταλέντο και τη δουλειά των ανθρώπων που παίζουν στο Μουντιάλ. Αλλά μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει γιατί αυτό μας κάνει περισσότερο εθνικά υπερήφανους από μια ελληνική ταινία που βραβεύεται σε διεθνή φεστιβάλ, ή έναν ερευνητή Έλληνα επιστήμονα που βραβεύεται από τη διεθνή κοινότητα; Πιθανότατα επειδή ούτε την ανακάλυψη του ερευνητή θα διαβάσεις, ούτε την ταινία του σκηνοθέτη θα δεις τρώγοντας σουβλάκια, φορώντας σαγιονάρες και λέγοντας μπινελίκια για να εκφραστείς. Και φυσικά δεν πουλάει το ίδιο.
Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα; Ότι το μόνο που έχουμε πλέον σαν εθνική υπερηφάνεια είναι το σόου. Και η όποια ουσία μόνο όταν μεταφράζεται σε λιπαρή πορνό συνουσία. Ο χαβαλές, ο θόρυβος, το προφανές. Η μπάλα σαν περιφορά εικόνας της Παναγίας της Σουμελά. Οι εύκολες εντυπώσεις σαν δείγμα σθένους και ψυχής ενός έθνους. Που δεν έχει βρακί στον κώλο του, δεν έχει τα αρχίδια να κλωτσήσει αυτούς που το βιάζουν καθημερινά, αλλά όταν είναι να κλωτσήσει μπάλα σημαίνει η εθνική παλιγγενεσία.
Nαι φυσικά χάρηκα με τη νίκη της Ελλάδας. Ευτυχώς όμως δεν είμαι εκφωνητής της ΝΕΡΙΤ να ουρλιάζω ενθουσιασμένος και λέγοντας ακατάληπτες μαλακίες υπερηφάνειας σαν να γκαστρώνω γελάδα που έχει πάνω της κονκάρδα – σφραγίδα ποιότητας του Σαμαρά (όχι του παίχτη, του πρωθυπουργού). Είμαι απλώς μια απλήρωτη καθαρίστρια.
Ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στo www.twitter.com/klarinabourana . Kάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του facebook www.facebook.com/SigaikaProductions για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης.
Πηγή: KLARINA BOURANA: Σουβλάκι, σαγιονάρα μπυροκοιλιά και Μουντιάλ εθνική υπερηφάνεια [βίντεο] | Ειδήσεις και νέα με άποψη http://www.iefimerida.gr/node/160807#ixzz35mDqoVON
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου