Διαπίστωσα, λοιπόν, ότι ο ρόλος του loser στον κινηματογράφο υπάρχει μόνο για άντρες.
Ο ρόλος του ανθρώπου για την επιβίωση του οποίου ανησυχείς, σου έρχεται να φωνάξεις «ρε φιλαράκι, κόφ’ τις αηδίες, μια χαρά παιδί είσαι, τι στο καλό σου λείπει και τα κάνεις μονίμως μαντάρα;» αφορά αποκλειστικά αρσενικά.
Το μοντέλο “loser” δε βγαίνει σε γυναικεία έκδοση. Οι γυναίκες στον κινηματογράφο είναι νικήτριες. Όσο και να τις πονέσει κάποιος ή όσες δυσκολίες κι αν βρουν, πάντοτε επιβιώνουν. Μα θα κλάψουν, μα θα βρίσουν, μα θα εκδικηθούν, μα θα φέρουν τον τόπο ανάποδα, δε θα σε αφήσουν να βγεις από το σινεμά και να αναρωτιέσαι «μα καλά, αυτή πώς θα τη βγάλει πέρα αύριο;» Φεύγοντας από το σινεμά, ξέρεις, πολύ απλά, ότι η ηρωίδα θα είναι, πάντοτε, απόφοιτη της Μεγάλης της Σκάρλετ Ο’ Χάρα Σχολής: «Αύριο είναι μια άλλη μέρα».
Δειλά-δειλά, άρχισα να ρωτώ κινηματογραφοφάγους για να δω εάν στέκει η παρατήρησή μου. «Στέκει», ήταν η ετυμηγορία τους. «Ωραία. Μήπως, λοιπόν, στέκει και στη ζωή;» ακολουθούσε η ερώτησή μου. Σκέψη. «Στέκει», με επιβεβαίωσαν όλοι. Πραγματικά, δεν μπορώ να σκεφτώ ούτε μια γυναίκα απ’ όσες γνωρίζω που να παρακολουθεί τη ζωή της παθητικά. Μακάρι να μπορούσα να ισχυριστώ το ίδιο για τους άντρες.
Δε μ’ αρέσει καθόλου που το λέω, αλλά δυστυχώς το “I’m a loser, baby, why don’t you kill me?” από το τραγούδι του Beck ταιριάζει μόνο σε αντρικό πληθυσμό. Προς αποφυγήν κάθε παρεξήγησης, δεν ισχυρίζομαι ότι όλοι οι άντρες είναι losers, προς Θεού, έτσι; Αυτό που λέω είναι ότι, δυστυχώς, ο πλανήτης των losers ανδροκρατείται.
Το γιατί συμβαίνει αυτό, είναι ζήτημα που η Εύα Στάμου είναι αρμοδιότερη εμού να ερμηνεύσει. Έχουν περιπλακεί τόσο πολύ, εξάλλου, οι «ρόλοι» των φύλων, που δεν είναι εύκολες τέτοιες απαντήσεις. Μια παρατήρηση που έγινε από φίλο είναι ότι η γυναίκα είναι πιο πιστή σε κοινωνικά πρότυπα και σε κοινωνικά «ορθές» συμπεριφορές, ενώ ο άντρας όχι. Έτσι, ο άντρας θα αφεθεί πιο εύκολα σε μια αιωνιότητα γεμάτη καπνό, αλκοόλ και μπάφους απ’ ό,τι μια γυναίκα. Και πάλι, για να μην έχουμε καμιά παρεξήγηση, να διευκρινίσω ότι μιλώ για ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι αυτό που θα χαρακτηρίζαμε «ψυχιατρική περίπτωση».
Ο φίλος είπε και κάτι άλλο: «Ξέρεις, αυτό βολεύει τους άντρες…». Αμάν, μου ήρθε φλασιά εκείνη την ώρα! Σκέφτηκα ότι οι ήρωες των ταινιών που προανέφερα έχουν και κάτι άλλο κοινό: τους θέλουν οι γυναίκες κι εκείνοι τις απορρίπτουν. Να σου έρχεται να σηκωθείς και να φωνάξεις απευθυνόμενη στην οθόνη: «Ρε κοπελιά, φύγε μακριά, ο τύπος είναι loser, δεν τον βλέπεις; Θα στην κάνει και δε θα καταλάβεις και γιατί! Πήγαινε βρες κάποιον απ’ τον οποίον να έχεις λιγότερες πιθανότητες να πληγωθείς!».
Θυμήθηκα, τότε, το άλλο ανδρικό ίνδαλμα, τον ήρωα που ενσαρκώνει ο John Cusack στην ταινία “High Fidelity”. Την είδα 5-6 φορές, προσπαθώντας να καταλάβω γιατί άρεσε τόσο πολύ αυτός ο ήρωας στους άντρες. «Συγνώμη, αλλά τι του βρίσκεις;» ρωτούσα ξετρελαμένους φίλους και γνωστούς, «αφού είναι σκέτος loser;». Ψέλλιζαν διάφορα, μέχρι που σταμάτησα να ασχολούμαι, γιατί δεν μου άρεσε καθόλου η προφανής απάντηση στο ερώτημα «πώς είναι δυνατόν να ταυτίζεσαι τόσο πολύ με έναν loser;»…
Είπαν για τους losers:
“You have a winner and a loser and that doesn't bother me, I am man enough to accept that.” Michael Moorer
“If you're still in a bar when the lights go on, you are a loser.” Jessica Cutler
“I would love to see some comedies about loser women.” Rainn Wilson
“All the world loves a good loser.” Kin Hubbard
“On my tombstone just write: The sorest loser that ever lived.” Earl Weaver
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.society&id=32296
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου