Δεν γράφω αυτές τις λέξεις με σκοπό να υπερασπιστώ τον Αύγουστο Κορτώ. Δεν το χρειάζεται. Όποιος τον ξέρει από το έργο του μπορεί να καταλάβει. Καλή τη πίστει υποθέτω ότι ο κύριος Δήμος Βερύκιος δεν τον ξέρει τον Αύγουστο Κορτώ από το έργο του (βιβλία και αρθρογραφία) και την πορεία της ζωής του. Βεβαίως αυτό ούτε με κάνει να κατανοώ ούτε και να δικαιολογώ την επίθεσή του μέσω της ραδιοφωνικής του εκπομπής. Αφορμή η δήλωση του συγγραφέα ότι δεν τον ενδιαφέρει η πολιτική αλλά μόνο τα βιβλία και ο άντρας του. Θυμίζω ότι ο Αύγουστος είναι ένας νέος άνθρωπος που από την πολύ αρχή δήλωσε την ταυτότητά του σαν να το όφειλε και χωρίς στιγμή να διεκδικήσει παράπλευρα κέρδη (βλ. ψήφους κλ.π.)
Χυδαίες εκφράσεις, όπως «παρθενοπόπη» και «κυρία Αυγουστίνα», σχολιασμός πεζοδρομίου που όσο τον ακούω τόσο με κάνει να λυπάμαι που βρίσκομαι στο χώρο. Με γεμίζει οργή για τους εργοδότες που διεκδικούν τους επαγγελματίες εκείνους τους διατεθειμένους να διεγείρουν το πιο άρρωστο κομμάτι του καθενός μας (εν προκειμένω το άρρωστο αυτί…). Και εν τέλει γίνομαι καχύποπτη και δύσπιστη απέναντι στο ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο. Μα καλά δεν ακούνε;
Κύριε Βερύκιε, αν με τιμάτε με την ανάγνωσή σας έχω να σας πω ότι μια πρώτη σκέψη μου ήταν να προσπαθήσω να γράψω στο χαμηλό ομολογουμένως επίπεδο με το οποίο εκφράζεστε, όμως στην πραγματικότητα δεν πιστεύω ότι χρειάζεται. Διεκδικείτε την πρόκληση και τούτο είναι τόσο ξεκάθαρο στα λεγόμενά σας. Αν σας μιλήσω με πρόκληση το πρόβλημα πια θα’χει περάσει σ’ εμένα και δεν το θέλω. Αφήστε που δεν είμαστε και ίσοι… Κανονικά, θα έπρεπε να σας έχω και για παράδειγμα. Κρίμα…
Κύριε Σταυρόπουλε, παρόλο που λέμε ότι είμαστε ανοιχτοί, υπάρχουν αρχέγονοι φόβοι απέναντι στο διαφορετικό που έχει επικρατήσει να σηματοδοτείται με την ομοφυλοφιλία. Συμβαίνει και σας κατανοώ. Ωστόσο, αν όντως σοκάρεστε από τον τρόπο που εκφράζεται ο συνάδελφός σας γιατί είστε ακόμη εκεί;
protagon.gr
Χυδαίες εκφράσεις, όπως «παρθενοπόπη» και «κυρία Αυγουστίνα», σχολιασμός πεζοδρομίου που όσο τον ακούω τόσο με κάνει να λυπάμαι που βρίσκομαι στο χώρο. Με γεμίζει οργή για τους εργοδότες που διεκδικούν τους επαγγελματίες εκείνους τους διατεθειμένους να διεγείρουν το πιο άρρωστο κομμάτι του καθενός μας (εν προκειμένω το άρρωστο αυτί…). Και εν τέλει γίνομαι καχύποπτη και δύσπιστη απέναντι στο ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο. Μα καλά δεν ακούνε;
Κύριε Βερύκιε, αν με τιμάτε με την ανάγνωσή σας έχω να σας πω ότι μια πρώτη σκέψη μου ήταν να προσπαθήσω να γράψω στο χαμηλό ομολογουμένως επίπεδο με το οποίο εκφράζεστε, όμως στην πραγματικότητα δεν πιστεύω ότι χρειάζεται. Διεκδικείτε την πρόκληση και τούτο είναι τόσο ξεκάθαρο στα λεγόμενά σας. Αν σας μιλήσω με πρόκληση το πρόβλημα πια θα’χει περάσει σ’ εμένα και δεν το θέλω. Αφήστε που δεν είμαστε και ίσοι… Κανονικά, θα έπρεπε να σας έχω και για παράδειγμα. Κρίμα…
Κύριε Σταυρόπουλε, παρόλο που λέμε ότι είμαστε ανοιχτοί, υπάρχουν αρχέγονοι φόβοι απέναντι στο διαφορετικό που έχει επικρατήσει να σηματοδοτείται με την ομοφυλοφιλία. Συμβαίνει και σας κατανοώ. Ωστόσο, αν όντως σοκάρεστε από τον τρόπο που εκφράζεται ο συνάδελφός σας γιατί είστε ακόμη εκεί;
protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου