Ψήφισε το κόμμα της γειτονιάς σου...

Ενώ ήδη ψάχνουμε να βρούμε πάνω από 11 δισ. ευρώ που μας λείπουν (χρηματοδοτικό κενό) για να πληρώσει το κράτος μισθούς, συντάξεις, ανεργία και υγεία, την διετία 2014-2015, στους δρόμους τα «μπουλούκια» των θιάσων με την μορφή κομμάτων, πολιτικών κινήσεων και πολιτικών ομάδων μας υπόσχονται σχέδια και για τα λεφτά που δεν υπάρχουν... και για την σωτηρία μας...
Πιστεύω λοιπόν ότι δικαιολογημένα με βασανίζουν ορισμένες, καθαρά δημοσιογραφικές, ερωτήσεις προς όλα αυτά τα «μπουλούκια» των εκλεγμένων αλλά και υποψηφίων θεατρίνων σωτήρων μας.

Ερέθισμα για τις ερωτήσεις είναι ότι κλείσαμε ήδη πέντε χρόνια διαχείρισης της κρίσης από τους σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ, τους φιλελεύθερους της Ν.Δ., τους αριστερούς της ΔΗΜΑΡ και δεν είδαμε άλλα λεφτά εκτός από αυτά που μας πήραν με το ζόρι από την τσέπη μας και από τα δανεικά του ΔΝΤ και των Ευρωπαίων, εκλιπαρώντας τους και προσφέροντας την εθνική μας κυριαρχία.

Που είναι λοιπόν οι άσπρες ημέρες, τα λεφτά των επενδυτών και οι θέσεις εργασίας; Το ΕΣΠΑ με τις επιδοτήσεις της ανεργίας;

Που είναι οι αποκρατικοποιήσεις και τα κέρδη μας (έστω και 5 δισ.) από τα σχετικά προγράμματα και τα σχέδια ώστε να βολευτούμε τώρα που στριμωχνόμαστε;

Ποια λεφτά εξοικονομήσαμε από το νοικοκύρεμα του κράτους και τις απολύσεις κρατικών υπαλλήλων;

Που θα βρείτε τα 11-14 δισ. ευρώ που μας λείπουν το 2014-2015 για την λειτουργία του κράτους αν τελικά δεν μας τα δανείσουν;

Ποιες είναι οι απαντήσεις σε όλα τα παραπάνω και ποιο είναι το συγκεκριμένο σχέδιο σωτηρίας μας (αναγνώσιμο και από μη αριστερούς) από τους υπόλοιπους αριστερούς που ετοιμάζονται να μας κυβερνήσουν;

Υπάρχουν πειστικές απαντήσεις;

Προσωπικά αντί απαντήσεων βλέπω μέχρι και «μπουλούκια» πολιτικών που θα μας σώσουν να οργανώνονται σε πολιτικές κινήσεις μεγάλων και μικρών ομάδων, λέγοντας ό,τι ανοησία και ασυναρτησία μπορείς να φανταστείς.

Πολιτικοί άστεγοι που βλέπουν τις έδρες τους να χάνονται και μαζί με αυτές 17.000 ευρώ (μισθός και δαπάνες) αν δεν καταφέρουν να σκαρφαλώσουν στα έδρανα της Βουλής ως τελευταία τους ευκαιρία.

Μπορείτε να φαντασθείτε εσείς πρόσληψη ανεπάγγελτου πρώην βουλευτή σε βιομηχανικό ή πολυεθνικό Όμιλο και μάλιστα ως επικεφαλής μάρκετινγκ ή των οικονομικών υπηρεσιών;

Οι μόνες «προσλήψεις» είναι οι γνωστές ως ανταποδοτικές...

Υπάρχουν βεβαίως οι περιπτώσεις σοβαρών βουλευτών που επιστρέφουν στο επάγγελμα της επιστήμης τους (ιδίως της νομικής) αλλά είναι τόσο λίγες που περισσεύουν ακόμη και στα δάκτυλα των χεριών.

Αφού λοιπόν, στην Ελλάδα, εξασφαλίζεις θέση και μισθό στην Βουλή και με 1.000-1.500 ψήφους ή παχυλότατες αμοιβές από τα έδρανα του Ευρωκοινοβουλίου γιατί να αγωνιστείς στην ελεύθερη αγορά όπως κάνουν οι Έλληνες ιθαγενείς, σπουδάζοντας με το όνειρο μιας επαγγελματικής καριέρας.

Να είναι καλά οι «χαχόλοι ψηφοφόροι» και φορολογούμενοι που θα τα σκάσουν στον κρατικό κορβανά μέχρι δεκάρας από τον μισθό τους και τις συντάξεις τους για τα πάρει και ο Βουλευτής πουλώντας ιδεολογία και μπαρούφες όπως αυτοί που μοιράζουν τα πάσης φύσεως απίθανα φυλλάδια στους δρόμους.

Αν όμως δεν βρεις κόμμα να τρυπώσεις με την υπόσχεση ότι θα έχει και εκλογική επιδότηση από τους παρατρεχάμενους δεν σου μένει τίποτε άλλο από το να στήσεις μια ομάδα «σωτήρων» και να σκαρφιστείς συνθήματα προοδευτισμού και υποσχέσεων μέχρι και για ίδρυση κόμματος της γειτονιάς...

Στην προκειμένη δε περίπτωση δεν χρειάζεται ούτε να τυπώσεις φυλλάδια με ιδεολογία και στόχους γιατί στην Ελλάδα είναι θέματα δευτερευούσης σημασίας για μεγάλο αριθμό ψηφοφόρων-οπαδών.

Για ρωτήστε έναν φανατικό οπαδό του ΠΑΣΟΚ (εκ των λεγομένων πασόκων...) αν γνωρίζει έστω και την ύπαρξη του πράσινου φυλλαδίου του Ανδρέα Παπανδρέου. Θα δυσκολευθεί να θυμηθεί ακόμη και αν το χρώμα του κόμματος είναι πράσινο ή κόκκινο...

Για ρωτήστε ένα φανατικό οπαδό της Νέας Δημοκρατίας (εκ των λεγομένων Καραμανλικών ή έστω γαλάζιών...) αν γνωρίζει ποια είναι η ιδεολογία της Ν.Δ. του Σαμαρά, ποιες είναι οι διαφορές της από την Ν.Δ. του ιδρυτού Καραμανλή ή του ανεψιού Καραμανλή και για ποιόν νεοφιλελευθερισμό μιλούσε ο Μητσοτάκης. Η απάντηση θα είναι ότι αυτό που μας νοιάζει είναι... το κράτος να βαστάει γερά και όλα τα άλλα βράσε τα...

Ρωτήστε τέλος έναν εκ των αριστερών οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ, της ΔΗΜΑΡ, του νέο-ΠΑΣΟΚ, και των νέων αριστερών παραφυάδων ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ τους και τι τους χωρίζει τόσο μεταξύ τους όσο και με το ΚΚΕ και αν πάρετε απάντηση που να σας πείθει ότι την καταλαβαίνει και ο ίδιος θα πρέπει να την κάνουμε θέμα ως σπάνιο εύρημα.

george.kraloglou@capital.gr