Εκατό χρόνια μετά η ίδια ανάγκη, για τις ίδιες λέξεις, για τις ίδιες δυνάμεις. Να πιστέψουν οι άνθρωποι στον εαυτό τους και να αναγεννήσουν τις ρημαγμένες πόλεις τους. Να εκλέξουν τους ικανούς και να ξαναφτιάξουν τις ζωές τους. Και αντί για αυτό η ίδια επωδός του παλαιοκομματισμού: oι εκλογές της αυτοδιοίκησης να γίνουν δημοψήφισμα και να συνθλιβούν για μια φορά ακόμα στις συμπληγάδες των μικρών και μεγάλων εμφύλιων σπαραγμών.
Αυτών που δολοφόνησαν εκατό χρόνια πρίν τον Ίωνα Δραγούμη και οδήγησαν ένα ολόκληρο έθνος στην καταισχύνη μιας ακόμα εθνικής καταστροφής.
Στο φτωχό τους το μυαλό, οι αυτοδιοικητικές εκλογές αποτελούν ένα ακόμα δημοψήφισμα – στη λογική του «ναι και όχι» – ενώ το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών αντιμετωπίζεται και αυτό ως ένα ακόμα τεκμήριο αντιμνημονιακής ή μνημονιακής προσήλωσης. Ένα ακόμα παίγνιο μηδενικού αθροίσματος, όπου ό,τι χάνει ο ένας το κερδίζει ο άλλος. Τις ανάγκες αποτελεσματικής διακυβέρνησης των τοπικών κοινωνιών, τις προοπτικές στελέχωσης των τοπικών ελίτ με άτομα εγνωσμένης αξίας, τις δυνατότητες ανάπτυξης των τοπικών οικονομιών μέσα από την προεκλογική αντιπαράθεση εναλλακτικών αναπτυξιακών σχεδίων, καθώς και τη δυνατότητα εκπροσώπησης της χώρας μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με προσωπικότητες και αξίες, οι οποίες θα μπορέσουν να ανατρέψουν το αρνητικό κλίμα για τη χώρα μας και να δείξουν στους εταίρους πως αυτή η ξεχασμένη γωνιά της Ευρώπης μπορεί ακόμα να γεννά ρήτορες και φωτισμένα πνεύματα, τα θεωρούν δευτερεύοντα και άνευ σημασίας. Αρκεί να παίζεται το γελοίο παιχνιδάκι τους και να ικανοποιούνται οι φιλοδοξίες των μελλοντικών υπουργών τους. Αρκεί να θυσιάζονται τα πάντα στον βωμό των σκοπιμοτήτων και των εκλογικών στρατηγικών και να στέφεται με επιτυχία το ενδόμυχο των πόθων τους. Και οι τοπικές κοινωνίες, Ιφιγένειες μιας ακόμα εξουσιαστικής μανίας και μιας παντί τρόπω κατάκτησης της δημόσιας αρχής. Για να τρων αυτοί, τα τοπικά τσιράκια τους και κάτι γυρολόγοι.
Στο φτωχό τους το μυαλό τα πάντα ανάγονται στο μνημόνιο και το αντιμνημόνιο. Στο μαύρο και το άσπρο. Καμία ενδιάμεση απόχρωση, καμία διαβάθμιση, καμία ελπίδα σύνθεσης και συνεννόησης. Μην τυχόν και βρεθούν στο ίδιο τραπέζι τα μεγάλα αφεντικά και χάσουν οι δικοί τους τσιλιαδόροι τα μονοπώλια και τα προνόμια της εξουσίας. Μην τυχόν και την κουτάλα του προϋπολογισμού κληθούν να την κρατήσουν από κοινού με τους απέναντι. Μην τυχόν και δεν μπορέσουν να βολευτούν και αυτοί στις υψηλόμισθες θέσεις που χαρίζουν αίγλη, καταξίωση και κομπορρημοσύνη. Γι´ αυτό και επιλέγουν να ευνουχίσουν τις τοπικές κοινωνίες και να καπελώσουν κάθε προσπάθεια συγκρότησης μιας αυτόνομης περιφερειακής συνείδησης, της μόνης που θα μπορούσε να μας απαλλάξει από τις δουλείες του παρελθόντος και να μας δείξει τον δρόμο για τις δικές μας διεξόδους. Αυτές που αρμόζουν στα δικά μας αδιέξοδα.
Καταστρατηγούν βασικές αρχές της Δημοκρατίας και την ίδια στιγμή εμφανίζονται ως τιμητές και υπερασπιστές της. Κατ´ επίφαση δημοκράτες μα βαθιά ολοκληρωτικοί στις αντιλήψεις και τις πρακτικές τους. Η Δημοκρατία στα φωτισμένα μυαλά αυτών που την εμπνεύστηκαν ταυτίζεται με την παρρησία, την ισηγορία, την ισονομία και τη λογοδοσία, ενώ στα δικά τους φτωχά μυαλά με τη χειραγώγηση και τη δημαγωγία. Να στηθούν παντού, σε όλες τις γωνιές της χώρας, μικρές και μεγάλες δημοκρατικές γιορτές, να τι πρέπει να γίνει προεκλογικά. Να βγούνε οι πολίτες στους δημόσιους χώρους και με το θάρρος της γνώμης τους να υπερασπιστούν ό,τι πρέπει να σωθεί και να γκρεμοτσακίσουν στον Καιάδα ό,τι αξίζει να χαθεί για πάντα. Να βγούνε οι νέες γενιές μπροστά και να προτάξουν τα δικά τους αυτονόητα. Να μιλήσουν στους συμπολίτες τους για αυτά που σπούδασαν στις αίθουσες των μεταπτυχιακών και των διδακτορικών και για αυτά που είδαν στις χώρες της πολιτισμένης Εσπερίας. Για αυτά που πρέπει να αλλάξουν και για αυτά που πρέπει να φυλαχτούν σαν κόρη οφθαλμού. Να ζητηθούν από τους προηγούμενους δημοτικούς άρχοντες λογοδοσίες και πεπραγμένα και να αποδοθούν ευθύνες εκεί όπου υπάρχουν υποψίες ή ενδείξεις διεφθαρμένης διοίκησης. Να μας απαντήσουν, επιτέλους, όλοι αυτοί οι ανέξοδοι σωτήρες και τζάμπα μάγκες που πήγανε τα λεφτά των ευρωπαϊκών πακέτων στήριξης και του κρατικού προϋπολογισμού και τι ακριβώς κάνανε για την ποιότητα ζωής των συμπολιτών τους.
Και αντί για τις γιορτές δημοκρατίας οι πτωχοί τω πνεύματι επιλέγουν για μια ακόμα φορά παλαιοκομματικές πρακτικές και επιχειρούν να στήσουν πανηγύρια ανούσιων διαξιφισμών. Να κρύψουνε τις ευθύνες των απερχόμενων πίσω από τη φαιδρότητα του διλήμματος «μνημόνιο ή αντιμνημόνιο». Να μην επιτρέψουν να λάβει χώρα ένας γόνιμος περιφερειακός διάλογος πάνω στα υπαρκτά προβλήματα και τις ενδεδειγμένες λύσεις και όλα να κρυφτούν κάτω από το χαλάκι των εντυπώσεων και των ευφάνταστων τσιτάτων. Όχι, εσείς ξεπουλήσατε τη χώρα. Όχι, εμείς την υπερασπιστήκαμε. Όχι, εσείς είστε τσιράκια των τοκογλύφων. Όχι, εμείς σας εμποδίζουμε να την παραδώσετε στο λόμπι της δραχμής. Όχι, ο Σώρρας θα μας σώσει. Όχι, να χορέψουμε όλοι μαζί τα καγκέλια πάνω στις καπνισμένες στάχτες μιας χώρας που πεθαίνει και ταυτόχρονα πενθεί. Κούφια λόγια κενόδοξων ανθρώπων. Με τους πολίτες πάλι να τους επιβραβεύουν. Με τους πολίτες πάλι να τους ακολουθούν. Μήτε να κρίνουν ή να συζητούν, μήτε να εκλέγουν πια, να ακολουθούνε μόνο…
aixmi.gr
Γράφει: Τάσος Φούντογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου