Τοπική και παγκόσμια ανεργία

Η αλματώδης ανάπτυξη των τελευταίων 60 ετών δεν θα λέγαμε ανέτρεψε, αλλά οπωσδήποτε μετέβαλε επαναστατικά πάμπολλες έννοιες και παραδοχές, που είχαμε πιστέψει, είχαμε αποδεχθεί σαν αιώνιες αξίες. Όσο για τα Ελληνικά κεκτημένα, ότι θα παρέμεναν αμετάβλητα, και απαραβίαστα. Η στήλη δεν θα λαϊκίσει, ούτε θα εξωραΐσει τις καταστάσεις, ακόμα, θα πει ακριβώς τα συμπεράσματα όποιας έρευνας γίνει, όπως βγαίνουν, κι ας είναι αντίθετα με το ρεύμα, όσο και αν θα ενοχλήσουν. Δεν θα ακολουθήσουμε αυτό που έλεγε Ρωμαίος συγκλητικός: «Θέλετε ξεγέλασμα, θα σας ξεγελάμε». Ή η Blanche du Bois: «Εγώ δεν θέλω ρεαλισμό, θέλω μαγεία», στο Λεωφορείο ο Πόθος. Εμείς αντίθετα, λέμε τα σύκα, σύκα. Και μην ξεχνάμε αυτό που είχε πει ο μέγας Galileo, ότι «η πλειοψηφία πάντα σφάλει στις μεγάλες (μείζονες) μεταβολές».
Και η εποχή μας υπήρξε και εξακολουθεί να είναι major turning point. Οι αλλαγές που σαν συνισταμένη εκφράστηκαν ως παγκοσμιοποίηση δεν ήταν άλλο από μείζονα μεταβολή.

Η Τεχνολογία έκαμε πολλά καλά όσο και κακά, που όμως ήσαν αναπότρεπτα και τα δύο. Έφερε α) την μηχανοποίηση, β) την αυτοματοποίηση γ) τη ρομποτική και δ) γενίκευσε την Επιστημονική Οργάνωση της Εργασίας, την Organisation Scientific du Travail, την OST, με αποτέλεσμα, πέραν από την αύξηση της παραγωγής μέχρι του αναγκαίου ορίου της καταναλωτικής απορρόφησης, να αρχίζει να περιορίζει τον αριθμό των μη χρειαζούμενων πλέον εργατών. Οι Επικοινωνίες και οι Μεταφορές μείωσαν τις αποστάσεις και τον χρόνο. Με αυτά τα δύο εργαλεία, το Εμπόριο διεθνοποιήθηκε, και η κατάργηση προστατευτικών δασμών και συνοριακών εμποδίων μετέβαλε την τεράστια σφαίρα σε ένα μεγάλο χωριό που με lingua franca την μία και μοναδική γλώσσα του εμπορίου και των επικοινωνιών, την Αγγλική και με μέσο την ηλεκτρονική αλληλογραφία, παραγγελίες και τραπεζιτικές transactions δισεκατομμυρίων Δολαρίων γίνονται σε μερικά δευτερόλεπτα, που λίγο πριν απαιτούσαν μήνες και μήνες και δαπάνες εκατομμυρίων σε ταξίδια και συνεννοήσεις.

Στους πληθυσμούς υπανάπτυκτων χωρών που παρέμεναν αμετάβλητοι σε αριθμό για χρόνια, εξ αιτίας της εξισορρόπησης των πολλών γεννήσεων από τις θανατηφόρες τροπικές ασθένειες, με την πρόοδο και εξάπλωση της Υγιεινής, συνέβη αλματώδης αύξηση, με σοβαρότατο πρόβλημα υπερπληθυσμού. Ο πλανήτης έφθασε τα 7,5 δισεκατομμύρια ψυχές. Ο θεσμός του μοιράσματος της Γης στους επιγόνους αχρηστεύθηκε και γεννιούνται σήμερα άνθρωποι χωρίς καμιά δυνατότητα εισοδήματος. Οι προλετάριοι όλης της Γης ζητούν απασχόληση. Από πού; Πώς; Καλείται έτσι το Κράτος να τους βρει απασχόληση. Μα είναι αυτή η δουλειά του;

Εδώ υπάρχει παρεξήγηση. Για την Ελλάδα ειδικά, στην τωρινή δεινή κατάσταση που βρίσκεται, υπάρχει διαμετρική αντίθεση του «τι ζητείται», και του «τι γίνεται». Όποιος επιχειρεί να στήσει μια επιχείρηση δεν το κάνει για να βρουν απασχόληση αυτοί που θέλουν να εργασθούν, ούτε για να προμηθεύσει αγαθά στον πληθυσμό. Αυτό μπορεί να ακούγεται σκληρό, αλλά έτσι είναι. Βάλτε τον εαυτό σας στη θέση ενός που θέλει να ανοίξει ένα μαγαζί, μια βιοτεχνία. Γιατί το επιχειρεί; Για το κέρδος, για να ζήσει καλύτερα. Και αυτό δεν είναι ούτε απάτη, ούτε έγκλημα. Είναι η αιώνια ανθρώπινη τάση του επιχειρείν. Η Κυβέρνηση δεν πρέπει να επιδιώκει αποκρατικοποιήσεις, κτλ. για να εισπράξει, αλλά γιατί πρέπει να αλλάξει την κρατικίστικη πολιτική της.

- Επενδύσεις δεν θέλουμε για να αυξήσουμε τον αριθμό των θέσεων εργασίας, αλλά για να αυξάνουμε τον Πλούτο. Με αυτόν τον τρόπο οι Αμερικανοί εργάτες έγιναν πλουσιότεροι από τους Σοβιετικούς.

- Αποκρατικοποιήσεις δεν θέλουμε για να εισπράξουμε λεφτά, αλλά σαν θέμα Αρχής. Το Κράτος εποπτεύει, δεν παράγει. Ούτε είναι πατέρας-προστάτης. Εμείς πρέπει να κολυμπήσουμε στα βαθειά, μόνοι μας.

- Απολύσεις Δ.Υ. δεν θέλουμε για να μην ξοδεύουμε πολλά χωρίς αποτέλεσμα, αλλά διότι το κράτος πρέπει να αναδιαρθρωθεί εκ βάθρων και διότι είναι υπερβολικά διογκωμένο και άχρηστο, και οι Δαπάνες του εξανεμίζουν τους εισπραττόμενους φόρους.

Στην διάρκεια της πασοκοκρατίας, (όλων των κομμάτων), το κράτος δήθεν επεδίωξε να είναι πατέρας-προστάτης. Σε ποιούς; Και με τι μέσα; Την φορολογία των κορόιδων ή τα δανεικά που τώρα τα πληρώνουν όλοι οι πολίτες; (πλην των με το κράτος διαπλεκομένων; και των πολιτικών πατρώνων τους;)

Από εδώ και εμπρός η παγκόσμια Ανεργία δεν θα μπορεί να περιορισθεί, θα αυξάνει. Εκτός αν παρθούν μέτρα που θα έπαιρνε μια παγκόσμια Κυβέρνηση.

Όσο για την Ελληνική Ανεργία, είμαστε για κλάματα. Το κυριότερο και απεχθέστερο είναι η αισχρή θέση ολοκλήρου του πολιτικού κόσμου, που επιδεικτικά ΤΗΝ ΑΓΝΟΕΙ, και διαφοροποιεί τους δικούς της. Κόπτεται για τον κατώτατο μισθό. Μα, ω κουτοπόνηροι, αυτός αφορά στους απολαμβάνοντες μισθό. Για τους άμισθους άνεργους τι νόημα έχει;

Θέλετε άμεσα μέτρα; Από κάθε 100.000 ΔΥ που θα απολύονται, να κρατούνται οι μισές αμοιβές για 3 χρόνια. Και το άλλο μισό να δίνεται σε 2 X 100.000 ή 3 Χ 100.000 ανέργους, ανάλογα με το ποσόν που θα προκύπτει, δίνοντας ένα ελάχιστο βοήθημα 400€ το μήνα. Και να ζητηθεί από τις ΗΠΑ και την Γερμανία να επιτρέψει να μεταναστεύσουν στην χώρα τους, 300.000 + 200.000 αντιστοίχως, μέσα σε τρία χρόνια. Όχι το πυροτέχνημα του Ευάγγελου, για 700.000! Το τολμάτε; Όταν οι τρεις σας, από το φόβο εξαφάνισης από τον πολιτικό χάρτη, δεν φυλακίζετε αλλά και ανταμείβετε τους… επίορκους, τι περιμένουμε εμείς;


* Ο κ. Βασίλης Διον. Αναστασίου είναι Διπλ. Μεταλλουργός- Μηχ. του ΕΜΠ, με μεταπτυχιακές σπουδές στις ΗΠΑ στο Industrial-Engineering, στην Οργάνωση Επιχειρήσεων, και στα Corporate Economics


Πηγή:www.capital.gr