Μερικοί, οι οποίοι θεωρούνται και σοβαροί, δίνουν περισσότερες πιθανότητες στην αδυναμία της Ελλάδας να εξυπηρετήσει τα δάνεια, αφήνοντας να εννοηθεί ότι το Μάρτιο οι δανειστές του ΔΝΤ δεν θα πιστοποιήσουν βιωσιμότητα του χρέους
Βρίσκεται η Ελλάδα ένα βήμα από τη χρεοκοπία; Το ερώτημα τέθηκε πολλές φορές από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης και τους αναλυτές -το θέσαμε και από αυτή τη στήλη- αλλά ακόμα και σήμερα, 20 μήνες από την προσφυγή της Ελλάδας στο μηχανισμό ΔΝΤ και Ε.Ε., ελάχιστοι επιχειρούν να το απαντήσουν. Η αλήθεια είναι ότι ακόμα και αυτοί που ασχολούνται από σημαντικές θέσεις με την ελληνική οικονομία, και έχουν ενώπιόν τους όλους τους αριθμούς, δυσκολεύονταν να δώσουν μία απάντηση. Και μερικοί που τολμούσαν να το πράξουν συνόδευαν την απάντηση με λέξεις όπως «εάν γίνει αυτό», «ίσως», «θα μπορούσε να μην» και λοιπά.
Τις τελευταίες 48 ώρες, ο τρόπος απάντησης των ειδικών έχει αλλάξει και εάν μελετήσει κανείς τα λεγόμενά τους ή τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζουν τις θέσεις τους για την πιθανότητα πτώχευσης της χώρας μας, θα αντιληφθεί πως δεν την αποκλείουν.
Και όχι μόνο αυτό: μερικοί, οι οποίοι θεωρούνται και σοβαροί, δίνουν περισσότερες πιθανότητες στην αδυναμία της Ελλάδας να εξυπηρετήσει τα δάνεια και τις οφειλές της, αφήνοντας να εννοηθεί ότι το Μάρτιο οι δανειστές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου δεν θα πιστοποιήσουν βιωσιμότητα του χρέους, άρα και δεν θα δικαιούνται με βάση το Καταστατικό του Ταμείου να εκταμιεύσουν το μέρος της δόσης που τους ανήκει.
Οι δανειστές έχουν τεράστιες ευθύνες για το γεγονός ότι δεν απέδωσαν οι προσπάθειες από το Μάιο του 2010 μέχρι σήμερα. Κατηγορούν βέβαια την ελληνική κυβέρνηση ότι δεν υλοποίησε τις υποσχέσεις της και δεν εφάρμοσε ούτε τα στοιχειώδη του Μνημονίου. Και εάν φτάσουν τα πράγματα στο απροχώρητο, όπως προειδοποιούσαν το Σαββατοκύριακο οι γνώστες του παρασκηνίου, αυτήν ακριβώς την κατηγορία θα εκτοξεύσουν εναντίον της σημερινής και της προηγούμενης κυβέρνησης.
Αυτό που εντυπωσιάζει, βέβαια, είναι ότι βάζουν στο ίδιο καζάνι με τον προηγούμενο και το σημερινό διορισμένο πρωθυπουργό, τον οποίο λίγο-πολύ επέβαλαν οι ίδιοι, χωρίς όμως και να το στηρίξουν όσο έπρεπε. Κακά τα ψέματα, αλλά οι Ευρωπαίοι και οι αρμόδιοι του Ταμείου δεν βοήθησαν τον κ. Παπαδήμο. Είχαν και έχουν και σήμερα τρόπους να τον βγάλουν από το αδιέξοδο, αλλά δεν χρησιμοποίησαν τους ισχυρούς μηχανισμούς, που είχαν θέση σε ισχύ για να σπρώξουν τον κ. Παπανδρέου στη γωνία.
Είμαι κάθετα αντίθετος, όπως κάθε δημοκρατικός άνθρωπος, με μεθοδεύσεις που δεν έχουν την έγκριση του λαού. Και είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι δεν άνοιξε μύτη από τη στιγμή που οι δανειστές σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑ.Ο.Σ., «έβαλαν στο σακί» και τον κ. Σαμαρά. Αφού, λοιπόν, έφτασαν στην επιβολή της «λύσης Παπαδήμου», και θεωρούσαν πως ήταν ο σωτήρας που αναζητούσαν, έπρεπε να σταθούν δίπλα του.
Δεν είναι καθόλου υπερβολή να υποστηρίξω ότι δυστυχώς τον έκαψαν. Είναι τοποθέτηση στηριγμένη σε ρεπορτάζ στα κέντρα των αποφάσεων, που ισοπεδώνουν πλέον τον κ. Παπαδήμο στο επίπεδο του κ. Παπανδρέου, ο οποίος έλαβε και τη λανθασμένη απόφαση να οδηγήσει την Ελλάδα στην «αγκαλιά» του μηχανισμού ΔΝΤ-Ε.Ε.
Βέβαια, έχει και ο διορισμένος πρωθυπουργός τις ευθύνες του. Ανέχθηκε το πολυμελές συνοθύλευμα, που ονομάζουν «Υπουργικό Συμβούλιο», άφησε το χρόνο να περνά με την ελπίδα ότι θα εκλείψουν οι διαφορές, και τώρα που αποφάσισε να αναλάβει την τύχη του στα χέρια του, ίσως είναι πολύ αργά για την ελληνική οικονομία...
Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου
mignatiou@aol.com - Twitter: @mignatiou
Βρίσκεται η Ελλάδα ένα βήμα από τη χρεοκοπία; Το ερώτημα τέθηκε πολλές φορές από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης και τους αναλυτές -το θέσαμε και από αυτή τη στήλη- αλλά ακόμα και σήμερα, 20 μήνες από την προσφυγή της Ελλάδας στο μηχανισμό ΔΝΤ και Ε.Ε., ελάχιστοι επιχειρούν να το απαντήσουν. Η αλήθεια είναι ότι ακόμα και αυτοί που ασχολούνται από σημαντικές θέσεις με την ελληνική οικονομία, και έχουν ενώπιόν τους όλους τους αριθμούς, δυσκολεύονταν να δώσουν μία απάντηση. Και μερικοί που τολμούσαν να το πράξουν συνόδευαν την απάντηση με λέξεις όπως «εάν γίνει αυτό», «ίσως», «θα μπορούσε να μην» και λοιπά.
Τις τελευταίες 48 ώρες, ο τρόπος απάντησης των ειδικών έχει αλλάξει και εάν μελετήσει κανείς τα λεγόμενά τους ή τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζουν τις θέσεις τους για την πιθανότητα πτώχευσης της χώρας μας, θα αντιληφθεί πως δεν την αποκλείουν.
Και όχι μόνο αυτό: μερικοί, οι οποίοι θεωρούνται και σοβαροί, δίνουν περισσότερες πιθανότητες στην αδυναμία της Ελλάδας να εξυπηρετήσει τα δάνεια και τις οφειλές της, αφήνοντας να εννοηθεί ότι το Μάρτιο οι δανειστές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου δεν θα πιστοποιήσουν βιωσιμότητα του χρέους, άρα και δεν θα δικαιούνται με βάση το Καταστατικό του Ταμείου να εκταμιεύσουν το μέρος της δόσης που τους ανήκει.
Οι δανειστές έχουν τεράστιες ευθύνες για το γεγονός ότι δεν απέδωσαν οι προσπάθειες από το Μάιο του 2010 μέχρι σήμερα. Κατηγορούν βέβαια την ελληνική κυβέρνηση ότι δεν υλοποίησε τις υποσχέσεις της και δεν εφάρμοσε ούτε τα στοιχειώδη του Μνημονίου. Και εάν φτάσουν τα πράγματα στο απροχώρητο, όπως προειδοποιούσαν το Σαββατοκύριακο οι γνώστες του παρασκηνίου, αυτήν ακριβώς την κατηγορία θα εκτοξεύσουν εναντίον της σημερινής και της προηγούμενης κυβέρνησης.
Αυτό που εντυπωσιάζει, βέβαια, είναι ότι βάζουν στο ίδιο καζάνι με τον προηγούμενο και το σημερινό διορισμένο πρωθυπουργό, τον οποίο λίγο-πολύ επέβαλαν οι ίδιοι, χωρίς όμως και να το στηρίξουν όσο έπρεπε. Κακά τα ψέματα, αλλά οι Ευρωπαίοι και οι αρμόδιοι του Ταμείου δεν βοήθησαν τον κ. Παπαδήμο. Είχαν και έχουν και σήμερα τρόπους να τον βγάλουν από το αδιέξοδο, αλλά δεν χρησιμοποίησαν τους ισχυρούς μηχανισμούς, που είχαν θέση σε ισχύ για να σπρώξουν τον κ. Παπανδρέου στη γωνία.
Είμαι κάθετα αντίθετος, όπως κάθε δημοκρατικός άνθρωπος, με μεθοδεύσεις που δεν έχουν την έγκριση του λαού. Και είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι δεν άνοιξε μύτη από τη στιγμή που οι δανειστές σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑ.Ο.Σ., «έβαλαν στο σακί» και τον κ. Σαμαρά. Αφού, λοιπόν, έφτασαν στην επιβολή της «λύσης Παπαδήμου», και θεωρούσαν πως ήταν ο σωτήρας που αναζητούσαν, έπρεπε να σταθούν δίπλα του.
Δεν είναι καθόλου υπερβολή να υποστηρίξω ότι δυστυχώς τον έκαψαν. Είναι τοποθέτηση στηριγμένη σε ρεπορτάζ στα κέντρα των αποφάσεων, που ισοπεδώνουν πλέον τον κ. Παπαδήμο στο επίπεδο του κ. Παπανδρέου, ο οποίος έλαβε και τη λανθασμένη απόφαση να οδηγήσει την Ελλάδα στην «αγκαλιά» του μηχανισμού ΔΝΤ-Ε.Ε.
Βέβαια, έχει και ο διορισμένος πρωθυπουργός τις ευθύνες του. Ανέχθηκε το πολυμελές συνοθύλευμα, που ονομάζουν «Υπουργικό Συμβούλιο», άφησε το χρόνο να περνά με την ελπίδα ότι θα εκλείψουν οι διαφορές, και τώρα που αποφάσισε να αναλάβει την τύχη του στα χέρια του, ίσως είναι πολύ αργά για την ελληνική οικονομία...
Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου
mignatiou@aol.com - Twitter: @mignatiou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου