Ένας αρχαίος κινέζικος θρύλος λέει ότι σ’ ένα μοναστήρι κάποιος μαθητής ρώτησε τον σοφό δάσκαλο του: «Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον Παράδεισο και στην Κόλαση;» Ο δάσκαλος του απάντησε: «Πολύ μικρή, κι ωστόσο έχει μεγάλες συνέπειες. Έλα να σου δείξω την Κόλαση». 
Μπήκαν σε ένα δωμάτιο, όπου μια ομάδα ανθρώπων καθόταν γύρω από ένα πολύ μεγάλο στρόγγυλο τραπέζι στο κέντρο του οποίου υπήρχε μια μεγάλη χύτρα σούπας με ρύζι. Όλοι τους ήταν πεινασμένοι και απελπισμένοι γιατί ο καθένας είχε από ένα κουτάλι με πολύ μακρύ χερούλι που κρατώντας το από την άκρη μόλις που έφτανε στο εσωτερικό της χύτρας. Όμως το μακρύ χερούλι δεν τους επέτρεπε να φέρουν μετά το κουτάλι με τη σούπα στο στόμα τους. Η απελπισία και η ταλαιπωρία ήταν φοβερή. «Έλα» είπε ο δάσκαλος λίγο μετά. «Τώρα θα σου δείξω τον Παράδεισο». Μπήκαν σε ένα άλλο δωμάτιο, πανομοιότυπο με το πρώτο, υπήρχε το ίδιο μεγάλο τραπέζι, η χύτρα του ρυζιού, μια ομάδα ανθρώπων, τα ίδια μακριά κουτάλια, όμως εκεί όλοι ήταν ευτυχισμένοι και χορτάτοι. «Δεν καταλαβαίνω» είπε ο μαθητής. «Γιατί είναι τόσο ευτυχισμένοι εδώ, ενώ στο άλλο δωμάτιο είναι τόσο δυστυχισμένοι, τη στιγμή που όλα είναι ίδια;» «Δεν το κατάλαβες;», χαμογέλασε ο δάσκαλος. «Καθώς τα κουτάλια έχουν μακριά χερούλια και δεν μπορούν να φέρνουν το φαγητό στο στόμα τους, εδώ έμαθαν όλοι να ταΐζουν ο ένας τον άλλον».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου