Υπάρχουν πολλοί συμπατριώτες μας που πιστεύουν ότι η κατάσταση που ζούμε δεν είναι πραγματική. Οτι η χώρα δεν έχει πτωχεύσει, αλλά έχει πέσει θύμα διεθνούς συνωμοσίας. Οτι οι Γερμανοί (οι νέοι «εχθροί του έθνους», όπως κάποτε ήταν οι Αμερικανοί), έχουν βαλθεί να μας εξοντώσουν για να αρπάξουν τον πλούτο μας.
Κάποιοι φτάνουν στο σημείο να λένε ότι δεν χρωστάμε τίποτα και γι’ αυτό δεν πρέπει να πληρώσουμε τίποτα. Πρώην πολιτικός αρχηγός έφτασε στο σημείο να δηλώσει ότι αρκεί να δηλώσουμε ότι δεν θέλουμε την έκτη δόση, για να τρέχει η Μέρκελ στην Αθήνα να μας… παρακαλάει να την πάρουμε!
Πρόκειται, ασφαλώς, για φαιδρές ανοησίες, που εκτοξεύονται για να παίξουν σε κάποιο τηλεοπτικό ή ραδιοφωνικό δελτίο. Το ίδιο φαιδροί είναι οι λεονταρισμοί αρχηγών κομμάτων, βουλευτών και συνδικαλιστών, που ζητούν «να διώξουμε την τρόικα». Φυσικά, όλοι αυτοί γνωρίζουν ότι, αν φύγει η τρόικα και δεν έλθει η έκτη δόση, πρώτοι αυτοί θα υποστούν τις συνέπειες. Από πού θα πληρωθούν οι μισθοί των βουλευτών, των κομματικών στελεχών και των δημοσίων υπαλλήλων; Δεν θα πληρωθούν. Και, τότε, όλοι μαζί θα καταριούνται την κυβέρνηση για τη χρεοκοπία της χώρας. Eίναι λεονταρισμοί εκ του ασφαλούς, αφού άλλοι αποφασίζουν ακόμα.
Όλοι αυτοί είναι υποκριτές. Διότι γνωρίζουν καλά ότι η σημερινή Ελλάδα είναι απολύτως εξαρτημένη από το χρήμα των δανειστών της. Δεν μπορεί να ζήσει μόνη της. Αν επρόκειτο αύριο το πρωί να σταματήσει να δανείζεται, αυτομάτως θα έλειπαν περισσότερα από 20 δισεκατομμύρια ευρώ από τα κρατικά ταμεία. Αυτό σημαίνει οικονομικό και κοινωνικό κραχ: μισθοί και συντάξεις δεν θα καταβάλλονταν, σχολεία και νοσοκομεία θα έκλειναν. Θα έπρεπε να ζήσουμε με όσα βγάζαμε. Κι επειδή αυτό θα ήταν αδύνατον, η μόνη λύση θα ήταν να επιστρέψουμε στη δραχμή, να ξανανοίξουμε το Νομισματοκοπείο του Χολαργού και να κόβουμε αβέρτα δραχμές.
Όποιος έχει δυο δράμια μυαλό μπορεί να καταλάβει τι θα ακολουθούσε. Αυτά που γίνονται σήμερα είναι χάδια μπροστά στην δραματική πτώση των μισθών και συντάξεων, την ανεξέλεγκτη άνοδο των τιμών και την κοινωνική αναταραχή που θα επιφέρει η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.
Αυτά δεν είναι κινδυνολογία. Τα έχουν υποστεί οι πολίτες άλλων χωρών στο σχετικά πρόσφατο και απώτερο παρελθόν. Και καλό είναι να είμαστε υποψιασμένοι, όταν ακούμε να λέγονται, με μεγάλη ευκολία, παχιά λόγια και προτροπές του τύπου «διώξτε την τρόικα» ή «να γυρίσουμε στη δραχμή». Διότι μεταξύ αυτών που τα λένε, εκτός από τους αφελείς, είναι και όσοι έχουν συμφέρον, από κερδοσκόπους έως πονηρούς και καταχρεωμένους επιχειρηματίες, που ελπίζουν να επέλθει πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό μπάχαλο, για να γλιτώσουν οι ίδιοι.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από μια τέτοια εξέλιξη. Το γεγονός, όμως, ότι αυτό το σενάριο της καταστροφής βρίσκει ευήκοα ώτα πρέπει να μας προβληματίσει σοβαρά. Οφείλεται, πρωτίστως, στην αβεβαιότητα και την ανασφάλεια που, μέρα με τη μέρα, αυξάνονται. Οι πολίτες βομβαρδίζονται κάθε μέρα με αλληλοαναιρούμενες δηλώσεις και μέτρα. Η σημερινή διαβεβαίωση αύριο γίνεται κουρέλι.
Η κυβέρνηση έχει χάσει τον έλεγχο, επειδή δυο χρόνια τώρα πατάει σε δυο βάρκες, βαδίζει με βήμα χελώνας, αφήνει το χρόνο να περνάει και τα προβλήματα να συσσωρεύονται, με αποτέλεσμα, όταν φτάνει η ώρα της κρίσης, να δρα υπό το κράτος του πανικού. Και η αντιπολίτευση, εκτός από το να λαϊκίζει καθημερινά, παρακολουθεί χαιρέκακα όσα παθαίνει η κυβέρνηση, ελπίζοντας ότι θα επωφεληθεί σύντομα εκείνη.
Ετσι, μπορεί να μειώνεται το δημοσιονομικό έλλειμμα, αλλά το ελλειμα εμπιστοσύνης συνεχώς αυξάνεται. Ο κόσμος είναι μπερδεμένος, φοβισμένος και ανασφαλής. Διότι η πολιτική ηγεσία-πρωτίστως αυτοί που κυβερνούν- δεν είναι σε θέση να του εμπνεύσει εμπιστοσύνη. Κι αυτό δεν διορθώνεται από υπουργούς-επιστολογράφους, που κάνουν διαπιστώσεις. Ούτε από ηγέτη που δηλώνει ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί καμιά άμεση λύση. Ολα αυτά πρέπει να αλλάξουν τάχιστα. Χρειάζεται ηγεσία που μπορεί να καταστρώσει σχέδιο και να χαράξει σταθερή πορεία, αφού πρώτα μιλήσει με ειλικρίνεια στους πολίτες για όλα. Μόνο έτσι θα αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη, οι θυσίες θα πιάσουν τόπο και θα υπάρχει ελπίδα να βγει η χώρα από το αδιέξοδο.
‘Οποιος δεν μπορεί, να παραμερίσει. Ο τόπος διαθέτει δυνάμεις. Αρκεί να συνεννοηθούν. Και, είτε χωρίς εκλογές είτε με εκλογές, να καταστρώσουν σχέδιο εθνικής σωτηρίας. Οσο ακόμα προλαβαίνουν.
http://www.aixmi.gr
Πρόκειται, ασφαλώς, για φαιδρές ανοησίες, που εκτοξεύονται για να παίξουν σε κάποιο τηλεοπτικό ή ραδιοφωνικό δελτίο. Το ίδιο φαιδροί είναι οι λεονταρισμοί αρχηγών κομμάτων, βουλευτών και συνδικαλιστών, που ζητούν «να διώξουμε την τρόικα». Φυσικά, όλοι αυτοί γνωρίζουν ότι, αν φύγει η τρόικα και δεν έλθει η έκτη δόση, πρώτοι αυτοί θα υποστούν τις συνέπειες. Από πού θα πληρωθούν οι μισθοί των βουλευτών, των κομματικών στελεχών και των δημοσίων υπαλλήλων; Δεν θα πληρωθούν. Και, τότε, όλοι μαζί θα καταριούνται την κυβέρνηση για τη χρεοκοπία της χώρας. Eίναι λεονταρισμοί εκ του ασφαλούς, αφού άλλοι αποφασίζουν ακόμα.
Όλοι αυτοί είναι υποκριτές. Διότι γνωρίζουν καλά ότι η σημερινή Ελλάδα είναι απολύτως εξαρτημένη από το χρήμα των δανειστών της. Δεν μπορεί να ζήσει μόνη της. Αν επρόκειτο αύριο το πρωί να σταματήσει να δανείζεται, αυτομάτως θα έλειπαν περισσότερα από 20 δισεκατομμύρια ευρώ από τα κρατικά ταμεία. Αυτό σημαίνει οικονομικό και κοινωνικό κραχ: μισθοί και συντάξεις δεν θα καταβάλλονταν, σχολεία και νοσοκομεία θα έκλειναν. Θα έπρεπε να ζήσουμε με όσα βγάζαμε. Κι επειδή αυτό θα ήταν αδύνατον, η μόνη λύση θα ήταν να επιστρέψουμε στη δραχμή, να ξανανοίξουμε το Νομισματοκοπείο του Χολαργού και να κόβουμε αβέρτα δραχμές.
Όποιος έχει δυο δράμια μυαλό μπορεί να καταλάβει τι θα ακολουθούσε. Αυτά που γίνονται σήμερα είναι χάδια μπροστά στην δραματική πτώση των μισθών και συντάξεων, την ανεξέλεγκτη άνοδο των τιμών και την κοινωνική αναταραχή που θα επιφέρει η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.
Αυτά δεν είναι κινδυνολογία. Τα έχουν υποστεί οι πολίτες άλλων χωρών στο σχετικά πρόσφατο και απώτερο παρελθόν. Και καλό είναι να είμαστε υποψιασμένοι, όταν ακούμε να λέγονται, με μεγάλη ευκολία, παχιά λόγια και προτροπές του τύπου «διώξτε την τρόικα» ή «να γυρίσουμε στη δραχμή». Διότι μεταξύ αυτών που τα λένε, εκτός από τους αφελείς, είναι και όσοι έχουν συμφέρον, από κερδοσκόπους έως πονηρούς και καταχρεωμένους επιχειρηματίες, που ελπίζουν να επέλθει πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό μπάχαλο, για να γλιτώσουν οι ίδιοι.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από μια τέτοια εξέλιξη. Το γεγονός, όμως, ότι αυτό το σενάριο της καταστροφής βρίσκει ευήκοα ώτα πρέπει να μας προβληματίσει σοβαρά. Οφείλεται, πρωτίστως, στην αβεβαιότητα και την ανασφάλεια που, μέρα με τη μέρα, αυξάνονται. Οι πολίτες βομβαρδίζονται κάθε μέρα με αλληλοαναιρούμενες δηλώσεις και μέτρα. Η σημερινή διαβεβαίωση αύριο γίνεται κουρέλι.
Η κυβέρνηση έχει χάσει τον έλεγχο, επειδή δυο χρόνια τώρα πατάει σε δυο βάρκες, βαδίζει με βήμα χελώνας, αφήνει το χρόνο να περνάει και τα προβλήματα να συσσωρεύονται, με αποτέλεσμα, όταν φτάνει η ώρα της κρίσης, να δρα υπό το κράτος του πανικού. Και η αντιπολίτευση, εκτός από το να λαϊκίζει καθημερινά, παρακολουθεί χαιρέκακα όσα παθαίνει η κυβέρνηση, ελπίζοντας ότι θα επωφεληθεί σύντομα εκείνη.
Ετσι, μπορεί να μειώνεται το δημοσιονομικό έλλειμμα, αλλά το ελλειμα εμπιστοσύνης συνεχώς αυξάνεται. Ο κόσμος είναι μπερδεμένος, φοβισμένος και ανασφαλής. Διότι η πολιτική ηγεσία-πρωτίστως αυτοί που κυβερνούν- δεν είναι σε θέση να του εμπνεύσει εμπιστοσύνη. Κι αυτό δεν διορθώνεται από υπουργούς-επιστολογράφους, που κάνουν διαπιστώσεις. Ούτε από ηγέτη που δηλώνει ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί καμιά άμεση λύση. Ολα αυτά πρέπει να αλλάξουν τάχιστα. Χρειάζεται ηγεσία που μπορεί να καταστρώσει σχέδιο και να χαράξει σταθερή πορεία, αφού πρώτα μιλήσει με ειλικρίνεια στους πολίτες για όλα. Μόνο έτσι θα αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη, οι θυσίες θα πιάσουν τόπο και θα υπάρχει ελπίδα να βγει η χώρα από το αδιέξοδο.
‘Οποιος δεν μπορεί, να παραμερίσει. Ο τόπος διαθέτει δυνάμεις. Αρκεί να συνεννοηθούν. Και, είτε χωρίς εκλογές είτε με εκλογές, να καταστρώσουν σχέδιο εθνικής σωτηρίας. Οσο ακόμα προλαβαίνουν.
http://www.aixmi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου