Χαλάλ και Χαράμ

Διάβασα στο «Ε» της Ελευθεροτυπίας σχετικά με τις δύο αυτές λέξεις και είπα να το εκμεταλλευτώ. Πρόκειται για δύο ορισμούς της Μουσουλμανικής θρησκείας που χαρακτηρίζουν αυτά που απαγορεύονται (χαράμ) κι εκείνα που επιτρέπονται (χαλάλ). Τις χρησιμοποιούμε εξελληνισμένες σαν «χαράμι» (το άδικο, το μη επιτρεπόμενο), «χαραμτζής» ο αδικών, ο αυθαιρετών ενάντια στους κανόνες, και «χαλάλι» όπως «χαλάλι σου όσα έκανα για σένα» (με δικαίωσες) ή «άντε βρε, χαλάλι» (σου επιτρέπω να το κάνεις). Σκέφτηκα πόσα χαράμια έχει κάνει αυτή η κυβέρνηση και βρήκα πάρα πολλά, αλλά δεν βρήκα ούτε ένα που να αξίζει ένα χαλάλι. Χαράμια οι ψεύτικες προεκλογικές υποσχέσεις, χαράμια οι χειρισμοί περί το χρέος, χαράμια το μνημόνιο το μεσοπρόθεσμο και το ενδιάμεσο, χαράμια οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, οι ελαστικές συνθήκες εργασίας (η εργασία που έγινε απασχόληση) χαράμια οι εξοντωτικές φορολογίες των μικρομεσαίων, οι αυξήσεις των ορίων ηλικίας, η ακρίβεια, η ανεργία, χαράμι η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, χαράμια οι μυστικές συμφωνίες, η υποβάθμιση της βουλής, η ανισοκρατία μεταξύ ευγενών και πλέμπας, χαράμια οι κοινωνικές ανατροπές, η κατεδάφιση δικαιωμάτων. Μακρύς ατέλειωτος κατάλογος που συνεχίζεται.